Το Χόλυγουντ στο εδώλιο του κατηγορουμένου

Κατά τη διάρκεια αλλά και μετά το πέρας του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, ΗΠΑ και Σοβιετική Ένωση επιδόθηκαν σε μια τρελή κούρσα για την κατάκτηση της πρωτοκαθεδρίας σε στρατιωτικό εξοπλισμό και πολιτική επιρροή, τον λεγόμενο Ψυχρό Πόλεμο.

Το 1938 δημιουργήθηκε η Επιτροπή του Κογκρέσου για Αντιαμερικανικές Δραστηριότητες με σκοπό την ανακοπή του κομμουνισμού η οποία σύντομα θα αναζητούσε προδότες στο Χόλυγουντ.

Είναι η περίοδος κατά την οποία μεγάλος αριθμός Αμερικανών πιστεύει ότι η ανακοπή του κομμουνισμού είναι μείζον θέμα εθνικής ασφάλειας. Γι’ αυτό το λόγο δημιουργήθηκε το 1938 η περίφημη Επιτροπή του Κογκρέσου για Αντιαμερικανικές Δραστηριότητες.


ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ


Η Επιτροπή του Κογκρέσου για Αντιαμερικανικές Δραστηριότητες (House of Un-American Activities Committee)

Στις 21 Μαρτίου του 1947, ο Αμερικανός πρόεδρος Ηarry S. Truman (1884-1972) αποφάσισε να πάρει δραστικά μέτρα για να αντιμετωπίσει την απειλή να έχουν διεισδύσει Σοβιετικοί πράκτορες στην αμερικανική κυβέρνηση. Κατέθεσε τον νόμο 9835, γνωστός ως Loyalty Order, με τον οποίο δινόταν η εντολή να γίνει εξονυχιστικός έλεγχος όλων των δημόσιων υπαλλήλων ώστε να εξακριβωθεί η αφοσίωσή τους στην πατρίδα.

Ο διευθυντής του FBI J. Edgar Hoover

Σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε το FBI και ο J. Edgar Hoover (1895-1972) που διατέλεσε για πολλά χρόνια διευθυντής του. Οι πληροφορίες που παρείχε στην Επιτροπή του Κογκρέσου για Αντιαμερικανικές Δραστηριότητες οδήγησαν στην καταδίκη 12 πρωτοκλασάτων στελεχών του αμερικανικού κομμουνιστικού κόμματος. Επίσης, πράκτορες του FBI ήταν αυτοί που κατασκεύασαν τις κατηγορίες εναντίον του Τζούλιους Ρόζενμπεργκ (1918-1953) και της γυναίκας του Έθελ Ρόζενμπεργκ (1915-1953) με αποτέλεσμα να καταδικαστούν το 1951 για κατασκοπεία και να εκτελεστούν δύο χρόνια αργότερα. Ένας από τους πολίτες που αδίκως κατηγορήθηκε ως κομμουνιστής από τον Hoover, ήταν και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ που ηγείτο του κινήματος για ισότητα, ισονομία, και εξάλειψη του ρατσισμού στις ΗΠΑ.

Η κόκκινη απειλή

Η αντικομμουνιστική υστερία πήρε μεγάλες διαστάσεις το 1949, όταν η Σοβιετική Ένωση πραγματοποίησε επιτυχή δοκιμή πυρηνικής βόμβας και κομμουνιστικές δυνάμεις με αρχηγό τον Μάο Τσετούνγκ (1893-1976) πήραν την εξουσία στην Κίνα. Την επόμενη χρονιά, οι ΗΠΑ αναμείχθηκαν στον Κορεατικό Πόλεμο (1950-1953) και αντιμετώπισαν τη Βόρεια Κορέα που είχε τη στήριξη κομμουνιστικών δυνάμεων.

Ο γερουσιαστής Joseph McCarthy

Ο ρόλος του McCarthy

Η φρενίτιδα της “Κόκκινης Απειλής” αναπτύχθηκε τη δεκαετία του ’50 στις ΗΠΑ με εκτελεστικό όργανο την Επιτροπή του Κογκρέσου για Αντιαμερικανικές Δραστηριότητες, τη HUAC. Ηγετική φιγούρα στο κυνήγι μαγισσών υπήρξε ο γερουσιαστής Joseph McCarthy (1908-1957), που άσκησε μια άκρως επιθετική μέθοδο στην εξάρθρωση των «Κόκκινων» (Reds), και απέκτησε τεράστια επιρροή στο πολιτικό γίγνεσθαι. Ο φόβος που επικράτησε, ο λεγόμενος Μακαρθισμός, μπορεί να συγκριθεί με το νοσηρό κλίμα τρομοκρατίας που επέβαλε ο Ροβεσπιέρος μετά τη Γαλλική Επανάσταση. Ο McCarthy αποκαθηλώθηκε το 1954, όταν τα μέσα ενημέρωσης αποκάλυψαν τις ανήθικες πρακτικές που ακολουθούσε. Ανάμεσα στα λοιπά μέλη της Επιτροπής, ήταν και μια πολιτική φυσιογνωμία που 20 χρόνια αργότερα θα γινόταν ο 37ος πρόεδρος των ΗΠΑ, ο βουλευτής από την Καλιφόρνια Richard Nixon.

Λογοκρισία και Χόλυγουντ

Πολύ γρήγορα τα μέλη της Επιτροπής στράφηκαν προς το Χόλυγουντ, λόγω της μεγάλης επιρροής που ασκούσε ο κινηματογράφος στις μάζες. Όλες οι ταινίες που είχαν προβληθεί τη δεκαετία του ’30 και του ’40 πέρασαν από το κόσκινο της λογοκρισίας, ώστε να εξακριβωθεί αν προβάλλουν σοσιαλιστικές ιδέες. Παρόλο που τα ευρήματα ήταν από ελάχιστα ως μηδαμινά, κλήθηκαν να καταθέσουν 40 άτομα που σχετίζονταν με τον κινηματογράφο, για τα οποία υπήρχε η υπόνοια ότι σχετίζονταν με το κομμουνιστικό κόμμα. Υπήρχε η πεποίθηση ότι κομουνιστές εργαζόμενοι στον χώρο των media περνούν κρυφά μηνύματα και εικόνες που προδιαθέτουν θετικά υπέρ της Σοβιετικής Ένωσης και εναντίον των ΗΠΑ.

Αντι-κομμουνιστική αφίσα της εποχής

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της ταινίας Song of Russia (1944). Τα μέλη της Επιτροπής βρήκαν προκλητική την ταινία διότι εμφανίζονταν παιδιά να χαμογελάνε ευτυχισμένα. Σε μια άλλη περίπτωση λογοκρίθηκε η ταινία Action in the North Atlantic (1943), καθώς παρουσιάζονταν Ρώσοι εργάτες να φωνάζουν «tovarich» (σύντροφοι) τη στιγμή που ένα αμερικάνικο εμπορικό πλοίο κατόρθωνε να περάσει από το ναζιστικό μπλόκο και εισερχόταν σε σοβιετικό λιμάνι για να ανεφοδιάσει με τρόφιμα τους κατοίκους της πόλης.

Οι ανακρίσεις

Οι ανακρίσεις που πραγματοποίησε η Επιτροπή του Κογκρέσου για Αντιαμερικανικές Δραστηριότητες είχαν ως αποτέλεσμα να καταστραφούν επαγγελματικά πολλοί εργαζόμενοι στην κινηματογραφική βιομηχανία. Όσοι στιγματίστηκαν μπαίνοντας στην περίφημη «μαύρη λίστα», εξοντώθηκαν οικονομικά αφού το Χόλυγουντ τους γύρισε την πλάτη και οι μεγάλες εταιρείες παραγωγής δεν τους προσλάμβαναν. Η πρώτη ερώτηση στην οποία υποβαλλόταν όποιος λάμβανε κλήτευση για να καταθέσει στην επιτροπή ήταν η εξής:

Are you now or have you ever been a member of the Communist Party?

Γνωρίζοντας ότι η καριέρα τους παίζεται κορώνα γράμματα, οι περισσότεροι από όσους κλήθηκαν στην Επιτροπή του Κογκρέσου για Αντιαμερικανικές Δραστηριότητες, ενυπόγραφα αποκήρυξαν τον κομμουνισμό ή χρησιμοποίησαν το 5ο άρθρο του αμερικάνικου συντάγματος και αρνήθηκαν να απαντήσουν. Ωστόσο δέκα από αυτούς επέλεξαν μια διαφορετική οδό και ευθέως αμφισβήτησαν τη νομιμότητα των ερευνών που διενεργούσε η εν λόγω Επιτροπή.

Οι περίφημοι “10 του Χόλυγουντ”

Τον Οκτώβριο του 1947, δέκα επιφανή μέλη της αμερικανικής κινηματογραφικής βιομηχανίας επέκριναν δημοσίως τις μεθόδους που χρησιμοποιούσε η Επιτροπή του Κογκρέσου για Αντιαμερικανικές Δραστηριότητες και αντιτάχθηκαν στην κατηγορία ότι το έργο τους προέβαλε την κομμουνιστική προπαγάνδα. Αυτοί οι δέκα σεναριογράφοι και σκηνοθέτες έμειναν στην ιστορία ως The Hollywood Ten, και είναι οι εξής:

Alvah Bessie (1904-85), σεναριογράφος

Herbert J. Biberman (1900-71), σεναριογράφος & σκηνοθέτης

Lester Cole (1904-85), σεναριογράφος

Edward Dmytryk (1908-99), σκηνοθέτης

Ring Lardner Jr. (1915-2000), σεναριογράφος

John Howard Lawson (1894-1977), σεναριογράφος

Albert Maltz (1908-1985), σεναριογράφος

Samuel Ornitz (1890-1957), σεναριογράφος

Robert Adrian Scott (1912-73), παραγωγός & σεναριογράφος

Dalton Trumbo (1905-76), σεναριογράφος

Πρωτοσέλιδο της εποχής

Αρνήθηκαν να συνεργαστούν και υποστήριξαν ότι παραβιάζονται τα συνταγματικά τους δικαιώματα, και πιο συγκεκριμένα το 1ο άρθρο του αμερικάνικου συντάγματος που τους έδινε το δικαίωμα να συμμετέχουν σε όποια οργάνωση επιθυμούσαν και να εκφράζονται ελεύθερα. Ορισμένοι εξ αυτών δεν δίσταζαν να συγκρίνουν την επιτροπή με τη ναζιστική Γερμανία. Το τίμημα για αυτή τους τη στάση ήταν πολύ οδυνηρό. Δικάστηκαν τον Απρίλιο του 1948 και καταδικάστηκαν σε κάθειρξη ενός έτους έκαστος και χρηματικό πρόστιμο 1.000 $.

Οι ανακρίσεις της HUAC

Μόνο ένας, ο Edward Dmytryk, δήλωσε μετάνοια και στη συνέχεια κατέδωσε 20 συναδέλφους του κατονομάζοντάς τους ως κομμουνιστές. Οι υπόλοιποι, αν και ήταν αποκλεισμένοι από τα μεγάλα στούντιο του Χόλυγουντ για μεγάλο διάστημα μετά την αποφυλάκισή τους, εξακολούθησαν να εργάζονται χρησιμοποιώντας ψευδώνυμα ή χρησιμοποιούσαν αντί για το δικό τους όνομα, αυτό ενός άσπιλου, ενός πατριώτη συναδέλφου τους που δεν βρισκόταν στη μαύρη λίστα, τους οποίους αποκαλούσαν fronts. Ο Dalton Trumbo κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου σεναρίου το 1957 για την ταινία The Brave One με το ψευδώνυμο Robert Rich.

Οι ιδιοκτήτες των μεγαλύτερων στούντιο του Χόλυγουντ (από αριστερά) Louis B. Mayer, Samuel Goldwyn, Barney Balaban, Harry Cohn, Albert Warner

Η αντίδραση των μεγάλων στούντιο

Στις 25 Νοεμβρίου του 1947, την αμέσως επόμενη μέρα που η Επιτροπή του Κογκρέσου για Αντιαμερικανικές Δραστηριότητες καταδίκασε τους δέκα του Χόλυγουντ επειδή αρνιόντουσαν να απαντήσουν στις ερωτήσεις που τους έθεταν τα μέλη της, οι ιδιοκτήτες των μεγαλύτερων στούντιο και οι δικηγόροι τους συναντήθηκαν στο ξενοδοχείο Waldorf-Astoria στη Νέα Υόρκη. Αποφάσισαν να δημιουργήσουν τη λεγόμενη “μαύρη λίστα” που θα απαρτιζόταν από κομμουνιστές ώστε να τους αποκλείσουν από το Χόλυγουντ και εξέδωσαν την ακόλουθη δήλωση όσον αφορά τους δέκα αντάρτες:

(δεν θα προσλάβουμε κανέναν από τους δέκα) “ . . . until such time as he is acquitted or has purged himself of contempt and declares under oath that he is not a Communist . . .”

(και δεν έχουμε στο προσωπικό μας) “ . . . a Communist or a member of any party or group which advocates the overthrow of the government of the United States by force or by illegal or unconstitutional methods”. 

Η δήλωση αυτή έμεινε στην ιστορία ως Waldorf Statement.

Αντι-κομμουνιστική αφίσα της εποχής

Η Μαύρη λίστα

Όταν ένας σεναριογράφος ή σκηνοθέτης έμπαινε στη μαύρη λίστα, αυτομάτως σταματούσε να έχει προτάσεις για δουλειά. Για τους ηθοποιούς, όταν εμφανίζονταν σε ένα casting η απάντηση των παραγωγών ήταν ότι ήταν “too good for the part”. Στη μαύρη λίστα του Χόλυγουντ βρέθηκαν πολλά ηχηρά ονόματα. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν τα εξής: Leonard Bernstein (συνθέτης & μαέστρος), Richard Attenborough (ηθοποιός, σκηνοθέτης & παραγωγός), Harry Belafonte (ηθοποιός & τραγουδιστής), Luis Buñuel (σκηνοθέτης), Paul Jarrico (παραγωγός & σεναριογράφος).

Οι μετανιωμένοι και οι συνεργάτες

Η Επιτροπή δεν έκανε διακρίσεις λόγω διασημότητας, και κάθε ηθοποιός, σεναριογράφος ή σκηνοθέτης μπορούσε κάλλιστα να ενοχοποιηθεί και να του ασκηθούν κατηγορίες. Οι αντιδράσεις όσων βρέθηκαν στη μέγγενη της λογοκρισίας διέφεραν. Οι πρώην κομμουνιστές Budd Schulberg και ο Ηλίας Καζάν επέλεξαν να παραδεχθούν ότι υπήρχε κομμουνιστική συνωμοσία και δήλωσαν ότι είναι υποχρέωσή τους να την ξεσκεπάσουν. Ο ηθοποιός Zero Mostel αρνήθηκε να ονοματίσει συνεργάτες του με αριστερές πεποιθήσεις επικαλούμενος θρησκευτικό κόλλημα. Η συνάδελφός του Lucille Ball έκανε μια αόριστη τοποθέτηση χωρίς να προκαλέσει, και της επετράπη να αποχωρήσει χωρίς να την ενοχλήσουν περαιτέρω.

Ο τότε ηθοποιός και μετέπειτα πρόεδρος των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρήγκαν καταθέτει

Ο Ρόναλντ Ρήγκαν

Ο Ρόναλντ Ρήγκαν, που εκείνη την περίοδο διατελούσε πρόεδρος της Ένωσης Ηθοποιών του Κινηματογράφου, όχι μόνο κατέθεσε πρόθυμα και ονομάτισε τους αριστερούς συναδέλφους του, αλλά συνεργάστηκε επί σειρά ετών με το FBI ενημερώνοντάς το για ό,τι συνέβαινε στο Χόλυγουντ και όποιον ηθοποιό θεωρούσε πως ήταν επιβεβλημένο να φιμωθεί στο όνομα της εθνικής ασφάλειας.

Ο Walt Disney καταθέτει στη HUAC

Ο Walt Disney

Ανάμεσα σε αυτούς που δήλωσαν δημόσια ότι είναι ένθερμοι διώκτες των κομμουνιστών, ήταν και ο Walt Disney. Όταν παρουσιάστηκε στην Επιτροπή του Κογκρέσου για Αντιαμερικανικές Δραστηριότητες για να καταθέσει, απαντώντας σε μια ερώτηση που αφορούσε μια απεργία που είχαν πρόσφατα κάνει οι εργαζόμενοί του διαμαρτυρόμενοι για τις συνθήκες εργασίας, δήλωσε ότι είναι πεπεισμένος πως οι υποκινητές της ήταν κομμουνιστές (‘commies’) οι οποίοι πάσχιζαν να διαλύσουν την επιχείρησή του και να αμαυρώσουν το όνομά του.

Έφτασε μάλιστα στο σημείο να καταδώσει και όσους πίστευε ότι είναι κομμουνιστές. Για έναν από αυτούς, η δικαιολογία που έδωσε βασιζόταν στο γεγονός ότι το συγκεκριμένο άτομο had no religion andhad spent considerable time at the Moscow Art Theatre studying art direction, or something. Μεταγενέστερα, έγινε γνωστό ότι ο Disney ήταν μυστικός πληροφοριοδότης του FBI για πάνω από 20 χρόνια, ως τον θάνατό του.

Η αντίσταση

Η Επιτροπή για το 1ο Άρθρο του Συντάγματος

Ως αντίδραση στις αντισυνταγματικές τακτικές που ακολουθούσε η Επιτροπή του Κογκρέσου για Αντιαμερικανικές Δραστηριότητες στις ανακρίσεις που διεξήγαγε, οι σκηνοθέτες John Huston και William Wyler, ο συγγραφέας Philip Dunne και ο ηθοποιός Alexander Knox δημιούργησαν την Επιτροπή για το 1ο Άρθρο του Συντάγματος (Committee for the First Amendment). Ανάμεσα στα μέλη της ήταν η Lauren Bacall και ο Humphrey Bogart, ο οποίος κλήθηκε και αυτός από την Επιτροπή του Κογκρέσου για Αντιαμερικανικές Δραστηριότητες. Το ατόπημα του Bogart ήταν ότι είχε στηρίξει δημοσίως τους Hollywood 10. Για να απαλλαγεί από τις υποψίες που δημιουργήθηκαν γύρω από τη συμμετοχή του στο κομμουνιστικό κόμμα, του ζητήθηκε να δημοσιεύσει ένα άρθρο στο περιοδικό Photoplay, το οποίο έκανε και στο οποίο ανέφερε ρητά «I’m no Communist…just an American dope».

Αντι-κομμουνιστική αφίσα της εποχής

Η σταδιακή κατάργηση της Επιτροπής του Κογκρέσου για Αντιαμερικανικές Δραστηριότητες

Το 1960 ο Ότο Πρέμινγκερ ήταν ο πρώτος που έσπασε το ταμπού της μαύρης λίστας, αναθέτοντας το σενάριο της ταινίας Exodus στον Dalton Trumbo, ενός από τους “10 του Χόλυγουντ”. Έξι μήνες μετά, η εφημερίδα New York Times ανακοίνωσε ότι η Universal Pictures αναγνωρίζει δημοσίως τον Trumbo ως τον σεναριογράφο της ταινίας “Σπάρτακος”. Η αναγνώριση αυτή οφείλεται ως επί το πλείστον στον πρωταγωνιστή της ταινίας, τον Κέρκ Ντάγκλας, ο οποίος τη ζητούσε από το στούντιο μετ’ επιτάσεως. Έκτοτε η επιρροή που ασκούσε η Επιτροπή του Κογκρέσου για Αντιαμερικανικές Δραστηριότητες ατόνησε, και τελικά το 1969 μετονομάστηκε σε Επιτροπή για την Εσωτερική Ασφάλεια. Αν και μειώθηκε δραστικά η φρενίτιδα για την εξάρθρωση της «Κόκκινης Απειλής», εντούτοις οι σχετικές δραστηριότητες της επιτροπής συνεχίστηκαν μέχρι το 1975.

Ακόμα και όταν η Επιτροπή του Κογκρέσου για Αντιαμερικανικές Δραστηριότητες έπαψε να λειτουργεί, δεν έπαυσαν φαινόμενα πιέσεων και λογοκρισίας. Οι Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Τζακ Λέμον και Γκρέγκορι Πεκ σχολιάστηκαν αρνητικά γιατί δέχθηκαν να συμμετέχουν σε κινηματογραφικά φεστιβάλ στην Κούβα. Η Τζέιν Φόντα η οποία ποτέ δεν έκρυψε την αντίθεσή της στον πόλεμο του Βιετνάμ, παρενοχλήθηκε συστηματικά από βετεράνους πολέμου, και την αποκαλούσαν κομμουνιστικό φερέφωνο.

Ο κόκκινος Τσάρλι Τσάπλιν

Ο Τσάρλι Τσάπλιν κατηγορήθηκε κι αυτός αν και δεν υπήρξε ποτέ μέλος του κομμουνιστικού κόμματος, και μετά από ένα ταξίδι του στην Ευρώπη του απαγορεύτηκε η είσοδος στις ΗΠΑ. Θα επέστρεφε πολύ αργότερα, το 1972, όταν το Χόλυγουντ τον βράβευσε στην τελετή των Όσκαρ σε μια κίνηση αποκατάστασης του ονόματος και της φήμης του και ως μια έμμεση παραδοχή του παραλογισμού και της παράνοιας που επικρατούσε.

Ο Τσάπλιν δεν ήταν ο μόνος που αναγκάστηκε να μεταναστεύσει. Πολλοί σεναριογράφοι και συγγραφείς που το όνομά τους βρέθηκε στη μαύρη λίστα βρήκαν καταφύγιο στο Μεξικό και την Ευρώπη. Ο Hugo Butler πήγε στο Mexico City όπου έγραψε σενάρια για τον Luis Buñuel, ενώ ο Ζυλ Ντασέν διέπρεψε στην Ευρώπη με το Rififi (1955) και την διεθνή επιτυχία με ελληνικό cast Ποτέ την Κυριακή (1960).

Λίστα ταινιών που δημιουργήθηκαν ως αντίδραση στην Επιτροπή του Κογκρέσου για Αντιαμερικανικές Δραστηριότητες

Ένας Βασιλιάς στη Νέα Υόρκη (1957)

Καυστική επίθεση του Τσάρλι Τσάπλιν στην αντι-κομμουνιστική υστερία και μια ξεκάθαρη αναφορά στην Επιτροπή του Κογκρέσου για Αντιαμερικανικές Δραστηριότητες με χλευαστικές διαθέσεις.

North by Northwest (1959)

Η κλασσική κατασκοπική περιπέτεια του Άλφρεντ Χίτσκοκ σηματοδοτεί το τέλος της Κομμουνιστικής απειλής.

Dr. Strangelove (1964)

Ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ παραθέτει ένα αριστούργημα που διακωμωδεί την ψυχροπολεμική παράνοια.

M*A*S*H (1970)

Ο Ring Lardner Jr. που φυλακίστηκε για τις πολιτικές του πεποιθήσεις υπογράφει το σενάριο που βραβεύτηκε με Όσκαρ και που κατακεραυνώνει τον Κορεατικό πόλεμο.

Ο Τζώνυ πήρε το όπλο του (1971)

Αντιπολεμική ταινία σε σκηνοθεσία του Dalton Trumbo και βασισμένο πάνω στο μυθιστόρημα του ίδιου που εκδόθηκε το 1939. Το σενάριο αναπτύσσει την τραγική ιστορία ενός τραυματία του 1ου παγκοσμίου Πολέμου. Την περίοδο που προβλήθηκε η ταινία, το αμερικάνικο κοινό βίωνε την απομυθοποίηση του πολέμου στο Βιετνάμ.

Οι Τρεις Μέρες του Κόνδορα (1975)

Η ταινία αποκαλύπτει τις ανίερες μεθόδους που χρησιμοποιεί η CIA. Πρωταγωνιστούν οι Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Μαξ Φον Σίντοφ, Σίντνεϊ Πόλακ, Φέι Ντάναγουεϊ.

Διαδήλωση για την απελευθέρωση των “10 του Χόλυγουντ”

The film industry is a great industry  with infinite possibilities for good and bad.  Its primary purpose is to entertain people. On the side, it can do many other things.  It can popularize certain ideals, it can make education palatable.  But in the long run, the judge who decides  whether what it does is good or bad  is the man or woman who attends the movies. In a democratic country  I do not think the public will tolerate a removal of its right  to decide what it thinks of the ideas and performances  of those who make the movie industry work.

Eleanor Roosevelt (σύζυγος του Franklin D. Roosevelt προέδρου των ΗΠΑ), απόσπασμα από άρθρο της στην εφημερίδα “My Day,” 29 Οκτωβρίου του 1947.

Αφήστε μια απάντηση

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ