Η ιστορία της Κίνας από τα προϊστορικά χρόνια μέχρι σήμερα

Η Κίνα έχει μακρά ιστορία και ο πολιτισμός της, παρόλο που είναι μεταγενέστερος από αυτόν της Αιγύπτου ή της Μεσοποταμίας, είναι από τους μακροβιότερους. Υπήρξαν περίοδοι που αναπτύχθηκε τεχνολογικά και οικονομικά με αιχμή του δόρατος τη φιλοσοφία και ένα καλά δομημένο σύστημα διοίκησης. Άλλες περιόδους παρήκμασε, είτε από εμφύλιες διαμάχες είτε δεχόμενη εισβολή από γειτονικές φυλές που δεν κατάφερε να αναχαιτίσει.

Παρά τις πολιτικές αναταραχές και επιθέσεις που δέχθηκαν επανειλημμένως από ξένες δυνάμεις, οι Κινέζοι διατηρούν την ίδια παράδοση από τη Νεολιθική Εποχή χωρίς να σημαίνει ότι δεν εξελίχθηκαν. Ο κινεζικός πολιτισμός καί δέχτηκε επιρροές αλλά καί επηρέασε με τη σειρά του άλλους πολιτισμούς.

Τα τελευταία χρόνια ο ασιατικός γίγαντας μονοπωλεί το ενδιαφέρον γεωπολιτικά και δυνητικά στο άμεσο μέλλον οι προβλέψεις τον θέλουν να ανέρχεται σε πρώτη υπερδύναμη παγκοσμίως υπερκεράζοντας τις ΗΠΑ. Ωστόσο μια ενδεχόμενη ηγεμονία της Κίνας φοβίζει λόγω του απολυταρχικού της καθεστώτος και του πολιτεύματος που απέχει παρασάγγας από μια δημοκρατία.

Μια ιστορική αναδρομή εστιάζοντας σε κομβικά γεγονότα θα βοηθήσει να κατανοηθεί πώς η Κίνα έχει φτάσει σε αυτό το σημείο, από που έχει σμιλευθεί η νοοτροπία και ο τρόπος σκέψης του κινεζικού λαού, και από που πηγάζουν οι έριδες με γείτονές της όπως μεταξύ άλλων η Ταιβάν και η Ιαπωνία.


ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ


ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ

Στην Κίνα έζησε ένα από τα πρώτα ανθρώπινα είδη “ο Άνθρωπος του Πεκίνου”. Ο σκελετός του βρέθηκε (1926-30) σε μια σπηλιά 30 χλμ. νοτιοδυτικά του Πεκίνου και έζησε πριν από 500 000 χρόνια.

Στην αρχαιότητα οι Κινέζοι εξημέρωσαν πολλά ζώα: τον σκύλο, το γουρούνι, το κατσίκι, το πρόβατο, το βόδι, το άλογο, την κότα, όπως επίσης και τον νεροβούβαλο, τη μαϊμού και τον ελέφαντα. Το κρέας σκύλου και γουρουνιού βρισκόταν από πάντα στο διαιτολόγιο των Κινέζων.

18000 π.Χ. Στην κινεζική επαρχία Jiangxi βρέθηκε σε ανασκαφές το παλαιότερο κεραμικό δοχείο παγκοσμίως.

ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

2700 π.Χ. Ξεκινά στην Κίνα η συστηματική εκτροφή μεταξοσκωλήκων και η παραγωγή μεταξιού. Το μετάξι γίνεται το σημαντικότερο εξαγώγιμο προϊόν που διακινείται στον λεγόμενο “Δρόμο του μεταξιού”, ο οποίος δημιουργείται τον 2ο αιώνα π.Χ. και εκτείνεται από την Κίνα μέχρι τη Ρώμη.

Δυναστεία Χσιά (Xia) 2070-1600 π.Χ.

Η Δυναστεία Σανγκ (Shang) 1600-1050 π.Χ.

Είναι η περίοδος που εξελίσσονται τα Μαθηματικά και η Αστρονομία. Από τον 4ο αιώνα π.Χ. μελετούνταν οι εκλείψεις και είχε εφευρεθεί το δεκαδικό σύστημα. Λάτρευαν θεότητες όπως τη Γη, τα ποτάμια και τους ανέμους μεταξύ άλλων. Οι Κινέζοι πίστευαν ότι τα πνεύματα των προγόνων τους είχαν την δυνατότητα να τους βοηθήσουν ή να τους βλάψουν. Τα προγονικά πνεύματα με τη σειρά τους εξαρτώνταν από τους ζωντανούς για την τροφή τους και τους την παρείχαν σε μορφή ιερών προσφορών.

Το σύστημα γραφής εξελίσσεται. Ξεκινάει η αναλυτική καταγραφή των αποφάσεων που λαμβάνει όποιος κατέχει διοικητική θέση, και κυρίως τα πρακτικά του Αυτοκράτορα εν είδει αρχείων (*βλέπε παρακάτω).

Η Δυναστεία Ζου (Zhou ή Chou) 1100-256 π.Χ.

Διήρκεσε 900 χρόνια και παρά τις εσωτερικές διαμάχες σημειώνεται διαρκής εξέλιξη και πρόοδος. Αυτή η περίοδος θεωρείται ως η χρυσή στον κινεζικό πολιτισμό. Το εμπόριο ωστόσο περιοριζόταν μόνο σε τοπικό επίπεδο. Με την χρήση του γαϊδουριού και κυρίως της καμήλας τον 3ο αιώνα π.Χ. το εμπόριο κατάφερε να αναπτυχθεί με ραγδαίους ρυθμούς και να επεκταθεί στο σύνολο της Κεντρικής Ασίας. Περιλάμβανε τη μεταφορά σπόρων, σιτηρών, αλατιού, μεταξιού και άλλων προϊόντων.

5ος αι. π.Χ. Αυτόν τον αιώνα έγινε κοπή χάλκινων νομισμάτων. Η κοινωνία ήταν χωρισμένη σε 5 κοινωνικές τάξεις και ήταν ιεραρχημένες με γνώμονα την προσφορά τους στο κοινωνικό σύνολο και το κοινό καλό. Πρώτοι στην κορυφή βρίσκονταν οι λόγιοι και οι δάσκαλοι, δεύτεροι οι αγρότες, έπειτα οι τεχνίτες, τέταρτοι οι έμποροι και τελευταίοι έρχονταν οι στρατιώτες μαζί με τους επαίτες, τους κλέφτες και τους κακοποιούς. Αυτή η κοινωνική διαστρωμάτωση υποδηλώνει τη σημασία που έδιναν στην πνευματική καλλιέργεια.

*Κρατούνται γραπτά αρχεία που γράφονται με πινέλο πάνω σε ξύλο ή μεταξένιο ύφασμα. Η πλειοψηφία του πληθυσμού ήταν αγράμματη και μόνο η φεουδαρχική αριστοκρατία και οι έμποροι ήξεραν να γράφουν και να διαβάζουν. Παρόλα αυτά η γραφή εξελίχθηκε ακόμα περισσότερο έχοντας ως παρακαταθήκη τη Δυναστεία Σανγκ που διατηρούσε ήδη πρακτικά εδώ και πολλά χρόνια.

Ο Αυτοκράτορας, οι αριστοκράτες και οι διοικητές κάθε περιφέρειας της Δυναστείας Ζου καταγράφουν επιμελώς τα οικονομικά τους καθώς και χρονολόγιο των προσωπικών τους δραστηριοτήτων. Ένας νεαρός πρίγκιπας ή αριστοκράτης κατά την εκπαίδευσή του μάθαινε από τους δασκάλους του ότι οι μελλοντικές γενιές θα μελετούν τα πρακτικά της διοίκησής τους και ότι θα πρέπει να παίρνουν με σοφία τις αποφάσεις τους.

Από τον 6ο έως τον 3ο αιώνα π.Χ. η φιλοσοφία στην Κίνα απογειώνεται. Κατά έναν περίεργο τρόπο την ίδια περίοδο υπήρχε τρομακτική φιλοσοφική πρόοδος σε τρία διαφορετικά και απόμακρα μέρη του αρχαίου κόσμου. Οι Έλληνες φιλόσοφοι μελετούσαν τη φύση του υπαρκτού σύμπαντος, οι Ινδοί στοχαστές την σχέση της ψυχής, του σώματος και του μυαλού, ενώ οι Κινέζοι φιλόσοφοι επιχειρούσαν να περιγράψουν την ιδανική πολιτεία, μια διαστρωμάτωση τάξεων όπου άτομο και κοινωνία λειτουργούν για το κοινό καλό. Οι Κινέζοι στοχαστές δεν ενδιαφέρθηκαν για τις φυσικές επιστήμες ούτε τη μεταφυσική. Αντ’ αυτού στράφηκαν στον υλικό κόσμο για να λύσουν προβλήματα καθημερινής φύσης. Προσπάθησαν να θεσπίσουν κανόνες για τη σταθεροποίηση της κοινωνίας και την βελτίωση του ατόμου.

600-500 π.Χ. Ο στοχαστής και φιλόσοφος Λάο Τσε αποκτά μεγάλη απήχηση. Θεωρείται ο ιδρυτής του Ταοϊσμού. Ορισμένοι μελετητές ισχυρίζονται ότι δεν είναι ιστορικό πρόσωπο αλλά λαϊκός μύθος. Ο Ταοϊσμός είναι μια θρησκεία που βασίζεται στην συνύπαρξη αντίθετων δυνάμεων, στο Γιν και το Γιανγκ. Το σύμπαν είναι γεμάτο με δυνάμεις που αλληλοσυμπληρώνονται όπως η δράση και η μη δράση, το φως και το σκοτάδι, το ζεστό και το κρύο και ούτω καθεξής. Σκοπός του Ταοϊσμού είναι το άτομο να βρει την ψυχική του ηρεμία, να εναρμονιστεί με τη φύση και να αναζητήσει την πνευματική του αθανασία μέσω του διαλογισμού.

551-479 π.Χ. Γεννιέται στην επαρχία Lu ο Κομφούκιος. Η οικογένειά του ανήκε στην αριστοκρατία αλλά είχε ξεπέσει οικονομικά και ήταν φτωχή. Αναπτύσσει έναν τρόπο σκέψης που έμελλε να ασκήσει τεράστια επιρροή στον κινεζικό πολιτισμό. Υποστήριζε ότι η καλή διακυβέρνηση είναι υψίστης σημασίας. Επίσης, θεωρούσε ότι κάθε άνθρωπος πρέπει να σέβεται την οικογένειά του, να σέβεται τις θρησκευτικές τελετουργίες και να συνεισφέρει στην εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας. Ο Κομφούκιος πίστευε ότι η γνώση είναι το κλειδί για την ευτυχία και την καλή διαγωγή του ατόμου. Το άτομο, μέσα στην οικογένεια αλλά και στον κοινωνικό του περίγυρο, πρέπει να αναπτύξει τα αισθήματα του αλτρουϊσμού, της αλληλοβοήθειας και της συμπόνιας. Πέντε είναι οι βασικές σχέσεις για τον Κομφούκιο: μεταξύ α) βασιλέα και υπηκόου β) πατέρα και γιού γ) γηραιότερου και νεότερου αδερφού δ) συζύγων ε) φίλων.

280-233 π.Χ. Ο Χαν Φέι-τσι ήταν ένας φιλόσοφος που έζησε στην Κίνα κατά την ιστορική περίοδο των “εμπόλεμων κρατών”. Το όνομά του έχει συσχετιστεί με μια σχολή σκέψης που ονομάζεται Λεγκαλισμός και είχε μεγάλη επιρροή στην ύστερη περίοδο της Δυναστείας Τσιν (Qin 221-206 π.Χ.). Ο Χαν Φέι-τσι πίστευε ότι η ανθρώπινη συμπεριφορά πρέπει να καθορίζεται από την πειθαρχία σε πολύ αυστηρούς νόμους που θα επιβάλλονται μέσω ενός συστήματος επιβραβεύσεων και τιμωριών.

Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

221-206 π.Χ. Δυναστεία Τσιν (Qin)

221-210 π.Χ. Ο Τσιν Σι Χουάνγκ ενώνει την Κίνα, όλες τις αυτόνομες επαρχίες, και γίνεται ο πρώτος αυτοκράτορας της Δυναστείας Τσιν. Καθόρισε συγκεκριμένα σταθμά ζύγισης και μέτρησης σε όλη τη χώρα, επέβαλε ένα νόμισμα και τον ίδιο τρόπο γραφής. Σαν ηγέτης ήταν αυταρχικός και δεν ανεχόταν οποιαδήποτε αμφισβήτηση της κυριαρχίας του. Κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του δεν δίστασε να διατάξει την καύση βιβλίων που έκρινε ανάρμοστα ή να θάψει ζωντανούς εκατοντάδες λόγιους και εκπαιδευτικούς αντιφρονούντες στην εξουσία του. Έχει μείνει στην ιστορία για τους πήλινους πολεμιστές που θάφτηκαν στον τάφο του στην πόλη Xian.

221 π.Χ. Κατά τη διάρκεια της Δυναστείας Τσιν, ο Τσιν Σι Χουάνγκ διατάζει την κατασκευή του Σινικού Τείχους για να προστατευτεί η αυτοκρατορία από τις επιθέσεις των Ξιονγκνού. Ολοκληρώθηκε στη σημερινή του μορφή κατά τη διάρκεια της Δυναστείας Μινγκ (15o αιώνα μ.Χ.).

202 π.Χ. Ο Λιού Μπανγκ ηγήθηκε της εξέγερσης εναντίον της Δυναστείας Τσιν και έγινε ο πρώτος αυτοκράτορας της Δυναστείας Χαν.

206 π.Χ.-220 μ.Χ. Δυναστεία Χαν (Han)

100 π.Χ.-1453 μ.Χ. Ο Δρόμος του Μεταξιού ήταν ένα αρχαίο δίκτυο χερσαίων και θαλάσσιων εμπορικών δρόμων που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια της Δυναστείας Χαν και διήρκεσε μέχρι τα μέσα της Δυναστείας Μινγκ (1368-1644).

100 μ.Χ. Ιεραπόστολοι διέδωσαν τη διδαχή του Βουδισμού από τη γενέτειρά του στη Νότια Ασία μέχρι την Κίνα. Την ίδια περίοδο τυπώνεται το “Shuowen Jiezi”, το πρώτο κινέζικο λεξικό.

Η Δυναστεία Σουέι (Sui) 581-618

Ο Γουέν (βασίλεψε 581-604) γίνεται ο πρώτος αυτοκράτορας της Δυναστείας Σουέι. Παρόλο που διήρκεσε μικρό χρονικό διάστημα, η Δυναστεία Σουέι υπήρξε ιδιαίτερα σημαντική γιατί επανένωσε την Κίνα μετά τη μακρά Περίοδο της Διάσπασης, κι έτσι έστρωσε τον δρόμο για την σημαντική Δυναστεία των Τανγκ.

Η Δυναστεία Τανγκ (Tang) 618-906

Ο Λι Γουάν (βασίλεψε 618-626) ήταν ο αυτοκράτορας ιδρυτής της Δυναστείας Τανγκ που υπήρξε μια χρυσή περίοδος στην κινεζική ιστορία.

907-960 Περίοδος των Πέντε Δυναστειών και των Δέκα Βασιλείων

907-1125 Δυναστεία Λιάο (Liao)

960-1279 Δυναστεία Σονγκ (Song)

Η Δυναστεία Γιουάν (Yuan) 1279-1368

Ο Κουμπλάι Χαν (1215-1294) ήταν ο δευτερότοκος γιος του Τζένγκις Χαν. Ηγήθηκε της Μογγολικής Αυτοκρατορίας από το 1260 μέχρι τον θάνατό του το 1294. Όταν κατέλαβε την Κίνα των Σονγκ και εδραίωσε την Δυναστεία Γιουάν το 1279 η Κίνα επανενώθηκε κάτω από τον ζυγό της Μογγολικής Αυτοκρατορίας που εκτεινόταν πέρα από τα σημερινά εδάφη της.

1275-1292 Ο Μάρκο Πόλο (έζησε 1254-1324) ήταν Ιταλός εξερευνητής που έμεινε σχεδόν δύο δεκαετίες στην Κίνα κατά τη διάρκεια της Δυναστείας Γιουάν. Τα απομνημονεύματα από τα ταξίδια του έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο αφού έδωσαν την ευκαιρία στους Ευρωπαίους να γνωρίσουν τον κινεζικό πολιτισμό.

Η Δυναστεία Μινγκ (Ming) 1368-1644

Ο πρώτος Αυτοκράτορας της Δυναστείας Μινγκ ήταν ο Τσου (Zhu). Γεννήθηκε σε φτωχή οικογένεια και έχασε τους γονείς του σε φυσικές καταστροφές που συνέβησαν στον Κίτρινο Ποταμό. Ο Τσου πέρασε ένα τμήμα της εφηβείας του ως ορφανό περιπλανώμενος στην εξοχή. Έζησε χρόνια ως επαίτης σε βουδιστικό μοναστήρι και το εγκατέλειψε μονάχα όταν το έκαψαν στρατιώτες. Το 1352 προσηλυτίζεται σε μια αντάρτικη ομάδα που συνδεόταν με το θρησκευτικό και πολιτικό κίνημα “Λευκός Λωτός” και ανεβαίνει τάχιστα στην ιεραρχία. Ηγείται ενός πολεμικού σώματος, κατακτά εδάφη και νικά τους αντίπαλους φύλαρχους. Το 1368 εισβάλει στο Πεκίνο και το απελευθερώνει από τους Μογγόλους κατακτητές. Τελειώνει έτσι η Δυναστεία Γιουάν και αρχίζει η Δυναστεία των Μινγκ.

Ο Τσου ως αυτοκράτορας ήταν φιλύποπτος και αυταρχικός. Το 1380 η νεοσύστατη μυστική αστυνομία που είχε αναλάβει να αποτρέπει συνωμοσίες και προδοσίες ξεκίνησε έρευνες και ανακρίσεις που διήρκεσαν 14 χρόνια με απολογισμό 30.000 εκτελέσεις. Ο παραλογισμός του Τσου ήταν τέτοιος που διεξήγαγε δύο ακόμα ανάλογες έρευνες με άλλες 70.000 εκτελέσεις δημοσίων υπαλλήλων και υπηκόων.

Η Δυναστεία των Μινγκ έμεινε στην ιστορία για πληθώρα επιτευγμάτων. Η παραγωγή της περίφημης πορσελάνης αυτής της περιόδου γίνεται ένα ακριβό και περιζήτητο προϊόν στις ευρωπαϊκές αγορές εκτοξεύοντας τις εξαγωγές. Επίσης, ξεκινά η επισκευή του Σινικού Τείχους.

Η κατάρρευση της Δυναστείας των Μινγκ συνέβη σταδιακά. Οι αλλεπάλληλες στρατιωτικές εκστρατείες εναντίον των Ιαπώνων και των Μογγόλων και τα συσσωρευμένα χρέη που δημιούργησαν άδειασαν τον αυτοκρατορικό κουμπαρά. Επιπλέον, φυσικές καταστροφές επιτάχυναν την πτώση. Οι χαμηλές θερμοκρασίες από την Μικρή Εποχή των Παγετώνων (16ο-19ο αιώνα) πάγωσαν τις σοδειές και μίκρυναν την περίοδο καλλιέργειας και συγκομιδής. Λιμός ξεσπάει που ωθεί τους πεινασμένους στρατιώτες της αυτοκρατορικής φρουράς να εγκαταλείψουν το πόστο τους και να συστήσουν συμμορίες. Το 1642 μία από αυτές ανατίναξε φράγματα στον Κίτρινο Ποταμό με συνέπεια να πνιγούν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες. Συνέπεια των πλημμυρών ήταν και η εξάπλωση της Ευλογιάς γεγονός που επέφερε την κατάρρευση των κρατικών δομών και την αγανάκτηση του κόσμου. Δύο αντίπαλοι αρχηγοί συμμοριών ανέλαβαν την εξουσία δια της βίας, οι Li Zicheng και Zhang, και χώρισαν τα εδάφη της αυτοκρατορίας στα δύο. Καθένας τους δημιούργησε τη δική του αυτοκρατορία.

Ο τελευταίος Αυτοκράτορας των Μινγκ, ο Chóngzhēn, αυτοκτόνησε το 1644. Λίγο αργότερα εκείνη τη χρονιά η νομαδική φυλή των Manchu επιβάλλεται και ιδρύει την Δυναστεία των Τσινγκ (Qing)

Η Δυναστεία Τσινγκ (Qing) ή Δυναστεία Μαντσού (Manchu) 1644-1911

Ο Αυτοκράτορας Σουντσί (Shunzhi) ιδρύει την Δυναστεία Τσινγκ. Είναι μόλις η δεύτερη φορά που η Κίνα δεν διοικείται από πολίτες της φυλής Χαν οι οποίοι υπόκεινται σε φυλετικές διακρίσεις. Όλοι οι άνδρες της φυλής Χαν έπρεπε να είναι κουρεμένοι με μογγολικές κομμώσεις, σε διαφορετική περίπτωση εκτελούνταν.

Η Αυτοκρατορία ήκμασε οικονομικά μειώνοντας τα έξοδα και τους φόρους, και βοηθώντας τους αγρότες. Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, απέκρουσε και κατέπνιξε τρεις επαναστάσεις των Χαν, αμύνθηκε στις επιθετικές βλέψεις του Τσάρου της Ρωσίας και αντεπιτέθηκε κερδίζοντας μια τεράστια έκταση στη Σιβηρία. Επίσης, προκάλεσε κοινωνικές αναταραχές στην Μογγολία και κατέκτησε την Ταϊβάν.

Εισήχθησαν στην κινεζική αγορά φυτά από την Αμερική όπως η πατάτα και το καλαμπόκι χαρίζοντας διατροφική επάρκεια. Αυξήθηκαν οι εξαγωγές βαμβακιού, μεταξιού, τσαγιού και κεραμικών.

Οι Πόλεμοι του Οπίου

Ο Πρώτος Πόλεμος του Οπίου 1839-42

Ο Πρώτος Πόλεμος του Οπίου βρήκε αντιμέτωπες την Κίνα με τη Βρετανία. Η Βρετανία έχοντας καταλάβει την Ινδία καλλιεργούσε και παρήγαγε όπιο το οποίο διοχέτευε στην Κίνα διαταράσσοντας την κοινωνική και οικονομική δομή της χώρας. Οι κινεζικές αρχές απαγορεύουν το όπιο και καταστρέφουν 1.400 τόνους. Όμως οι Βρετανοί έμποροι βρίσκουν τρόπους να το διακινούν στη μαύρη αγορά. Η διαμάχη των δύο κρατών δεν άργησε να εκφραστεί και στρατιωτικά. Μετά από δύο χρόνια συρράξεων και συνεχών βομβαρδισμών από το Βρετανικό ναυτικό οι Κινέζοι συνθηκολογούν και εξαναγκάζονται να παραχωρήσουν στη Βρετανία την κυριαρχία του Χονγκ Κονγκ.

Ο Δεύτερος Πόλεμος του Οπίου 1856-60

Ο Δεύτερος Πόλεμος του Οπίου έφερε αντιμέτωπες την Κίνα με τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία. Γίνονται περεταίρω παραχωρήσεις στις ξένες δυνάμεις. Το ποσοστό των οπιομανών εκτοξεύεται, τα λιμάνια παραχωρούνται προς εκμετάλλευση στους νικητές και χριστιανοί ιεραπόστολοι κατακλύζουν την Κίνα.

Ο Πρώτος Σινοϊαπωνικός Πόλεμος 1894-95

Πολεμική σύγκρουση μεταξύ της Κίνας και της Ιαπωνίας για τον έλεγχο της Κορέας. Οι ξένες δυνάμεις ανέμεναν μια γρήγορη και εύκολη νίκη των Κινέζων. Παρά το γεγονός όμως ότι ο κινεζικός στρατός ήταν πολυπληθέστερος, μετά από συγκρούσεις έξι μηνών επικρατεί σχετικά εύκολα η Ιαπωνία. Οι Κινέζοι στρατιώτες είχαν χαμηλό ηθικό και ήταν επιρρεπείς στη χρήση οπίου ενώ οι Ιάπωνες ήταν εξαιρετικά πειθαρχημένοι και οι αξιωματικοί τους ικανότεροι των αντιπάλων. Ως επακόλουθο η Κίνα αναγνώρισε την ανεξαρτησία της Κορέας, ενώ η Ταϊβάν, η χερσόνησος Λιαοτούνγκ (στη Ματζουρία) και οι νήσοι Πεσκαδόρες παραχωρήθηκαν στην Ιαπωνία.

Η εξέγερση των Μπόξερ 1899

Τα μέλη της εθνικιστικής μυστικής οργάνωσης “Ομάδα της Ηθικής Αρμονίας της Κίνας” που ονομάστηκαν Μπόξερ από τους Δυτικούς λόγω του ότι ασκούνταν στις πολεμικές τέχνες στην ύπαιθρο, εξεγείρονται με σκοπό να απαλλάξουν τη χώρα από την επιρροή των ξένων δυνάμεων. Οι Μπόξερ επιτέθηκαν σε Κινέζους που είχαν ασπαστεί τον Χριστιανισμό, σε δυτικούς ιεραπόστολους, εκκλησίες, πρεσβείες και ξένους διπλωμάτες. Η κινεζική αυτοκρατορική αυλή τους υποστηρίζει με αποτέλεσμα να επέμβουν στρατιωτικά οκτώ κράτη (Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Αυστροουγγαρία, Ιταλία, ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ρωσία). Η εξέγερση των Μπόξερ καταστάλθηκε όπως και η αντίσταση που προέβαλε ο αυτοκρατορικός στρατός και η Κίνα κατέβαλε αποζημίωση στις ξένες δυνάμεις. Η ατιμωτική ήττα φούντωσε τη δυσαρέσκεια των πολιτών για τη δυναστεία των Τσινγκ και θα έφερνε λίγα χρόνια αργότερα το τέλος της.

ΝΕΟΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Η Κινέζικη Επανάσταση 1911-12

Πραγματοποιήθηκε το 1911 με την εκδίωξη της δυναστείας Τσινγκ και τον κατ’ οίκον περιορισμό του τελευταίου αυτοκράτορα Που Γι (μόλις έξι ετών) στην Απαγορευμένη Πόλη.

Η Σύνοδος Ειρήνης του Παρισιού και το Κίνημα της 4ης Μαΐου 1919

Η Σύνοδος Ειρήνης του Παρισιού ξεκίνησε τις εργασίες της στις 18 Ιανουαρίου του 1919 με τη συμμετοχή πάνω από 30 κρατών και οργανώθηκε από τις νικήτριες χώρες του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου (τις συμμαχικές δυνάμεις της Αντάντ -Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία, Ρωσία, Ιταλία, Ιαπωνία- και των ΗΠΑ). Τον κύριο λόγο είχαν ο Πρωθυπουργός της Βρετανίας Λόιντ Τζωρτζ, ο Πρωθυπουργός της Γαλλίας Ζωρζ Κλεμανσώ, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Γούντροου Ουίλσον και ο Πρωθυπουργός της Ιταλίας Βιττόριο Ορλάντο. Η Σοβιετική Ένωση δεν κλήθηκε να συμμετέχει στις διαβουλεύσεις αφού δεν είχε αναγνωριστεί η Μπολσεβίκικη κυβέρνηση που προέκυψε μετά τη Ρωσική Επανάσταση του 1917.

Η Σύνοδος είχε ως στόχο:

α) να καθοριστεί το τι μέλει γενέσθαι μετά τη λήξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου

β) να προετοιμάσει τις συνθήκες ειρήνης μεταξύ των νικητριών δυνάμεων και των ηττημένων δυνάμεων που ήταν η Γερμανία (Συνθήκη των Βερσαλλιών 1919), η Αυστρία (Συνθήκη του Αγίου Γερμανού 1919), η Ουγγαρία (Συνθήκη του Τριανόν 1920), η Βουλγαρία (Συνθήκη του Νεϊγύ 1919), η Οθωμανική Αυτοκρατορία (Συνθήκη των Σεβρών 1920 – Συνθήκη της Λωζάνης 1923)

γ) τη σύσταση ενός διεθνή οργανισμού, της Κοινωνίας των Εθνών, για τη διακρατική συνεννόηση και επίλυση προβλημάτων, ο οποίος το 1946 αντικαταστάθηκε από τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών

Στη Σύνοδο Ειρήνης του Παρισιού η Ιαπωνία, αν και αποσύρθηκε απογοητευμένη από τη μη εκπλήρωση όλων των απαιτήσεών της, κατάφερε να πάρει υπό τον έλεγχό της την γερμανική αποικία της Σαντόνγκ μιας ανατολικής παραθαλάσσιας επαρχίας της Κίνας. Αυτό το γεγονός πυροδότησε αντιδράσεις στο εσωτερικό της Κίνας. Στις 4 Μαΐου του 1919 σημειώθηκαν ταραχές στο Πεκίνο με διαδηλώσεις φοιτητών που έμειναν στην ιστορία ως το Κίνημα της 4ης Μαΐου. Από αυτές τις διαμαρτυρίες και την λαϊκή δυσαρέσκεια γεννήθηκε το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας το 1921. Συνιδρυτές ήταν ο Τσεν Ντουξιού και ο Λι Νταζάο του οποίου ήταν προστατευόμενος ο Μάο Τσετούνγκ, μελλοντικός ηγέτης του ΚΚΚ και Πρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Τα μέλη του ήταν πανεπιστημιακοί καθηγητές και φοιτητές που πίστευαν ότι η Κίνα χρειάζεται μια κοινωνική επανάσταση. Είχαν ως πρότυπο τη Ρωσική Επανάσταση και το μπολσεβίκικο μοντέλο διακυβέρνησης ενώ εμπνέονταν από τη σοσιαλιστική θεωρία και τις ιδέες του Καρλ Μαρξ.

Η Σύνοδος της Ουάσιγκτον Νοέμβριος 1921-Φεβρουάριος 1922

Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής διοργανώνουν ένα διεθνές συνέδριο στην Ουάσιγκτον με σκοπό να περιοριστεί ο στρατιωτικός εξοπλισμός στον Ειρηνικό Ωκεανό και να συναφθούν συμφωνίες για την σταθεροποίηση της περιοχής. Υπογράφεται το Σύμφωνο των Εννέα Δυνάμεων που περιλαμβάνει τα κράτη των ΗΠΑ, της Μεγάλης Βρετανίας, της Ιαπωνίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ολλανδίας, της Πορτογαλίας, του Βελγίου και της Κίνας. Το Σύμφωνο προέβλεπε την αναγνώριση του κράτους της Κίνας, την ανεξαρτησία της και την εδαφική της κυριαρχία όπως και το δικαίωμα οποιουδήποτε κράτους να εμπορεύεται στο έδαφός της επί ίσοις όροις.

Πολιτικές συγκρούσεις στο εσωτερικό της Κίνας 1920-1937

Ταραχώδης περίοδος κατά την οποία έρχονται αντιμέτωπες δύο πολιτικές παρατάξεις, το Εθνικιστικό Κόμμα και το Κομμουνιστικό Κόμμα.

Η κυβέρνηση του Εθνικιστικού Κόμματος 1928-1937

Στις 10 Οκτωβρίου του 1928 το Εθνικιστικό Κόμμα υπό την ηγεσία του Τσιανγκ Κάι-Σεκ και ο εθνοαπελευθερωτικός στρατός που διοικούσε καταφέρνει να υπερισχύσει των αντίπαλων δυνάμεων και να πάρει την εξουσία με την ίδρυση της Δημοκρατίας της Κίνας. Εν τω μεταξύ, το Κομμουνιστικό Κόμμα είχε δημιουργήσει μια σοβιετικού τύπου κυβέρνηση στην κινεζική επαρχία με 15 διοικητικά κέντρα. Σε αυτά η γη είχε αναδιανεμηθεί στα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα κερδίζοντας έτσι τη λαϊκή υποστήριξη. Το 1934 όμως η κυβέρνηση του Εθνικιστικού κόμματος κατάφερε να εκδιώξει τους κομμουνιστές από τα εδάφη που ήλεγχαν. Οι ηγέτες του Κομμουνιστικού Κόμματος, μεταξύ αυτών και ο Μάο Τσετούνγκ, αναγκάστηκαν να διαφύγουν στις δυτικές επαρχίες της Κίνας και να συνεχίσουν από εκεί τον αγώνα τους που μετέπειτα ονομάστηκε “Η Μεγάλη Πορεία”. Το 1937 το Εθνικιστικό Κόμμα του Τσιανγκ Κάι-Σεκ και το Κομμουνιστικό Κόμμα του Μάο Τσετούνγκ συμφωνούν να συνασπιστούν για να αντιμετωπίσουν μαζί τις Ιαπωνικές δυνάμεις που επιχειρούν να προσαρτήσουν κινεζικά εδάφη.

Ο Δεύτερος Σινοϊαπωνικός Πόλεμος και ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος 1937-45

Η σύρραξη ήταν αναπόφευκτη αφού η ιμπεριαλιστική πολιτική της Ιαπωνίας επιδίωκε για δεκαετίες να καθυποτάξει πολιτικά και στρατιωτικά την Κίνα ενώ εποφθαλμιούσε να εκμεταλλευτεί τα τεράστια αποθέματά της σε πρώτες ύλες. Από το 1937 μέχρι το 1941 η Κίνα πολεμούσε την Ιαπωνία μόνη της. Ωστόσο της παρείχε υλικοτεχνική πολεμική συνδρομή η Σοβιετική Ένωση φοβούμενη πιθανή εισβολή της Ιαπωνίας στη Σιβηρία. Τον Ιούνιο του 1941 η Γερμανία επιτίθεται στη Σοβιετική Ένωση γεγονός που ωθεί τον Στάλιν να σταματήσει τη στρατιωτική βοήθεια προς την Κίνα. Μετά όμως την ιαπωνική επίθεση στο Περλ Χάρμπορ (στο νησί Οάχου της Χαβάης – 8 Δεκεμβρίου 1941) μπήκαν στη μάχη του 2ου παγκοσμίου Πολέμου και οι ΗΠΑ. Η Κίνα βρίσκει την απαραίτητη συνδρομή για την αντίσταση στην Ιαπωνία από τις ΗΠΑ, από τις οποίες αγοράζει 100 βομβαρδιστικά αεροπλάνα.

Αν και το Εθνικιστικό Κόμμα αντιστέκεται στην ιαπωνική εισβολή μαζί με το Κομμουνιστικό Κόμμα, παρόλα αυτά κάθε πλευρά διαθέτει τον δικό της στρατό. Και ενώ το Εθνικιστικό Κόμμα αποδυναμώνεται διαρκώς, μη μπορώντας να ανταπεξέλθει στις ανάγκες σίτισης των στρατιωτών του πέρα από την παροχή λιγοστού ρυζιού, το Κομμουνιστικό Κόμμα αντιθέτως γιγαντώνεται. Από τα 40.000 μέλη που αριθμούσε το 1937 στρατολογεί μαζικά νέους από την επαρχία με αποτέλεσμα να ξεπερνά τις 100.000 το 1940. Στο πεδίο των μαχών σημειώνει διαρκώς επιτυχίες αφού υιοθετεί τη στρατηγική του στοχευμένου ανταρτοπόλεμου. Μικρές μονάδες στρατιωτών επιτίθενται σε απομονωμένες μονάδες Ιαπώνων και έπειτα βρίσκουν καταφύγιο και κρυψώνα σε σπίτια χωρικών που τους παρέχουν τροφή. Τον Μάϊο του 1945 το Κομμουνιστικό Κόμμα ισχυριζόταν ότι διαθέτει περισσότερους από 900.000 στρατιώτες και 2.000.000 πολιτοφυλακή, ενώ είχε υπό τον έλεγχό του μια περιοχή 90.000.000 κατοίκων.

Στις 7 Μαΐου 1945 η Γερμανία, σύμμαχος της Ιαπωνίας, υπέγραψε την άνευ όρων παράδοσή της. Πλέον η Ιαπωνία πολεμούσε τις συμμαχικές δυνάμεις μόνη. Στις 6 Αυγούστου το βομβαρδιστικό Enola Gay ρίχνει την πυρηνική βόμβα ουρανίου με το όνομα Little Boy στην πόλη της Χιροσίμα. Τρεις μέρες αργότερα οι ΗΠΑ πραγματοποιούν και δεύτερη επίθεση με πυρηνική βόμβα πλουτωνίου με το όνομα Fat Man στο Ναγκασάκι. Επισήμως ο αυτοκράτορας Χιροχίτο υπογράφει την παράδοση της Ιαπωνίας στις 15 Αυγούστου. Τα οφέλη που αποκόμισε η Κίνα είναι η επιστροφή των εδαφών της Μαντζουρίας, της Ταϊβάν και των νήσων Πεσκαδόρες.

Ο Εμφύλιος Πόλεμος στην Κίνα 1945-1949

Από τον Αύγουστο του 1945 μέχρι το τέλος του 1946 το Εθνικιστικό Κόμμα και το Κομμουνιστικό Κόμμα συναγωνίζονταν στο ποιο θα επανακτήσει τα περισσότερα εδάφη από την ηττημένη Ιαπωνία. Ανασύντασσαν τις δυνάμεις τους ενώ ταυτόχρονα έρχονταν σε μικρής κλίμακας στρατιωτική αντιπαράθεση και βρίσκονταν διαρκώς σε συνομιλίες για κατάπαυση των μεταξύ τους εχθροπραξιών.

Από το 1947 μέχρι τις αρχές του 1948 η υπεροχή που φαίνεται να έχει αρχικά το Εθνικιστικό Κόμμα, με 2.700.000 στρατιώτες έναντι 1.150.000 του Κομμουνιστικού, σύντομα καταρρέει αφού οι δυνάμεις του ήταν διασκορπισμένες και σε άμυνα. Αργότερα το ίδιο έτος το Κομμουνιστικό Κόμμα σημειώνει σημαντικές νίκες εδραιώνοντας την κυριαρχία του.

Το 1949, ο Τσιανγκ Κάι-Σεκ και η κυβέρνηση του Εθνικιστικού Κόμματος βρίσκουν καταφύγιο στην Ταϊβάν. Μαζί τους πήγε το σύνολο των στρατιωτών που βρίσκονταν υπό τις διαταγές τους και πήραν σχεδόν το σύνολο των αποθεμάτων χρυσού της Κίνας.

Την 1 Οκτωβρίου του 1949 ο Μάο Τσετούνγκ διακηρύσσει την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας με πρωτεύουσα το Πεκίνο.

Ο Κορεατικός Πόλεμος 1950-1953

Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας (Βόρεια Κορέα) που υποστηριζόταν από τη Σοβιετική Ένωση επιτίθεται εναντίον της Δημοκρατίας της Κορέας (Νότια Κορέα) στην οποία προστρέχουν σε βοήθεια δυνάμεις των Ηνωμένων Εθνών με προεξάρχουσες τις ΗΠΑ. Η Κίνα αισθανόμενη να απειλείται από τις ολοένα αυξανόμενες δυτικές δυνάμεις που συγκεντρώνονταν στην Κορεατική Χερσόνησο αποφασίζει να συνδράμει στρατιωτικά τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας.

Το 1953 ο Αμερικανός πρόεδρος Ντουάιτ Αϊζενχάουερ συμμετέχει στην υπογραφή εκεχυρίας μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών. Ο πόλεμος λήγει και αναγνωρίζεται de facto η 38η παράλληλος ως το σύνορο μεταξύ Βόρειας και Νότιας Κορέας.

Επαναπροσδιορισμός της σχέσης της Κίνας με το Θιβέτ 1950-1965

Η ιστορία του Θιβέτ ήταν πάντοτε ταραχώδης. Από τον 7ο έως τον 9ο αιώνα υπήρξε ένα ισχυρό βουδιστικό βασίλειο. Τον 13ο αιώνα πέρασε στον έλεγχο των Μογγόλων και τον 18ο αιώνα κατακτήθηκε από την Κίνα (Δυναστεία των Μινγκ). Κατά την περίοδο 1911-12 της κινεζικής επανάστασης απέκτησε ένα καθεστώς περιορισμένης αυτονομίας.

Πριν τη δεκαετία του 1950 το Θιβέτ διατηρούσε την ανεξαρτησία του, με τη δική του βουδιστική θρησκεία και κουλτούρα σχεδόν απομονωμένο από όλον τον κόσμο.

Το 1950, ο Κινεζικός Λαϊκός Απελευθερωτικός στρατός εισβάλλει στο Θιβέτ και εγκαθιστά μια κινεζική κυβέρνηση. Το 1959 ο 14ος Δαλάι Λάμα διεξάγει μια ανταρσία η οποία καταπνίγεται με αποτέλεσμα να βρει καταφύγιο στην Ινδία. Το 1965 το Θιβέτ γίνεται μια αυτόνομη περιοχή της Κίνας.

Το 2020 ο πληθυσμός στο Θιβέτ ήταν 3,5 εκατομμύρια και στα σύνορά του με το Νεπάλ ορθώνεται το υψηλότερο βουνό του κόσμου, το Έβερεστ, με υψόμετρο 8.849 μέτρα.

Η βιομηχανοποίηση της Κίνας 1953-1957

Αυτή η πενταετία υπήρξε εξαιρετικά σημαντική αφού η κινεζική κυβέρνηση επενδύει μεγάλα ποσά στη βαριά βιομηχανία της χώρας, βάζοντας της βάσεις για την σημερινή εικόνα της Κίνας ως οικονομική υπερδύναμη. Ο Μάο Τσετούνγκ εκσυγχρονίζει επίσης με επιτυχία τον αγροτικό τομέα παραγωγής, επιβάλλει κοινωνικές αλλαγές και υιοθετεί μια εξωστρεφή εξωτερική πολιτική.

Το “Μεγάλο Άλμα προς τα Εμπρός” 1958-1962

Ο Μάο Τσετούνγκ διακηρύσσει το εν λόγω κίνημα που είχε ως στόχο την κατακόρυφη αύξηση της γεωργικής παραγωγής για να καλύψει τις ανάγκες σίτισης του ολοένα αυξανόμενου εργατικού δυναμικού που απασχολούταν στον βιομηχανικό τομέα. Ωστόσο οι στόχοι που είχε θέσει ο Μάο ήταν αδύνατο να επιτευχθούν. Οι επιτελείς του φοβούμενοι τις συνέπειες μιας αποτυχίας παρουσίαζαν μια πλασματική εικόνα με συνέπεια περίπου 30 εκατομμύρια Κινέζοι να πεθάνουν από ασιτία.

Ο πόλεμος μεταξύ Κίνας και Ινδίας 1962

Το γεγονός ότι ο Δαλάι Λάμα είχε βρει καταφύγιο στην Ινδία το 1959 υπήρξε ένα αγκάθι στις σχέσεις των δύο χωρών που δεν άργησε να οδηγήσει σε σύγκρουση. Το 1962 η Κίνα επιτίθεται στην Ινδία που αμφισβητούσε το καθεστώς του Θιβέτ. Ο πόλεμος ήταν περιορισμένος με νικητή την Κίνα.

Η Κίνα γίνεται πυρηνική δύναμη 1964

Το 1951, η Κίνα υπογράφει μυστική συμφωνία με τη Σοβιετική Ένωση σύμφωνα με την οποία η Κίνα θα της παρείχε ουράνιο με αντάλλαγμα πυρηνική τεχνολογία. Το 1964 η Κίνα πραγματοποιεί την πρώτη της επιτυχημένη πυρηνική δοκιμή καθιστώντας την την 5η πυρηνική υπερδύναμη μετά τις ΗΠΑ, τη Σοβιετική Ένωση, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Γαλλία.

Η Πολιτιστική Επανάσταση 1966-1976

Ο Μάο Τσετούνγκ δηλώνει ότι το κομμουνιστικό καθεστώς της Κίνας κινδυνεύει από καπιταλιστικές δυνάμεις που έχουν διεισδύσει στην κυβέρνηση και στην κοινωνία. Αυτοί οι δολιοφθορείς πρέπει να απομακρυνθούν άμεσα και βίαια. Σχηματίζονται ομάδες κοκκινοφρουρών που αναλαμβάνουν να αναγνωρίσουν και να εκδιώξουν την απειλή εκ των έσω. Χιλιάδες πολίτες κατηγορούνται και θανατώνονται γεγονός που οδήγησε σε πολιτική αστάθεια. Οι εκκαθαρίσεις έλαβαν τέλος με τον θάνατο του Μάο το 1976.

Το Δόγμα Μπρέζνιεφ και η σύρραξη μεταξύ Κίνας και Σοβιετικής Ένωσης 1968-1969

Για να δικαιολογήσει την εισβολή της στην Τσεχοσλοβακία στις 20-21 Αυγούστου του 1968, η Σοβιετική Ένωση υιοθετεί το Δόγμα Μπρέζνιεφ σύμφωνα με το οποίο οι Σοβιετικοί είχαν το δικαίωμα να ανατρέψουν ένα κομμουνιστικό καθεστώς που παρέκκλινε από την πολιτική που τους υποδείκνυε το Κρεμλίνο. Ο Μάο Τσετούνγκ έχοντας πάρει αποστάσεις από τη Σοβιετική Ένωση και την πολιτική της φοβόταν μια πιθανή σοβιετική εισβολή στα μεταξύ τους σύνορα. Το 1968 η Σοβιετική Ένωση είχε σταθμεύσει στα σύνορα 375.000 στρατιώτες, 1.200 αεροπλάνα και 120 πυραύλους μέσου βεληνεκούς. Η Κίνα από την πλευρά της είχε μεταφέρει στην περιοχή 1,5 εκατομμύριο στρατιώτες.

Η σύρραξη μεταξύ τους ξεκίνησε το 1969 όταν κινεζικά στρατεύματα επιτέθηκαν σε σοβιετικούς συνοριοφύλακες στο νησί Νταμάνσκι. Έκτοτε οι δύο δυνάμεις ήρθαν αντιμέτωπες πολυάριθμες φορές σε μικρής κλίμακας όμως συγκρούσεις και με μικρές απώλειες σε ανθρώπινες ζωές. Οι εχθροπραξίες διήρκησαν μόλις 7 μήνες αλλά δεν βρέθηκε καμία συμβιβαστική λύση. Οι συνοριακές διαφορές των δύο δυνάμεων επιλύθηκαν το 1991 με το Σινο-Σοβιετικό Σύμφωνο.

Η επίσκεψη του Νίξον στην Κίνα 1972

Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου έγιναν διπλωματικές ενέργειες μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ με σκοπό να ανασχέσουν τη Σοβιετική απειλή. Τον Ιούλιο του 1971, ο Αμερικανός σύμβουλος ασφαλείας Χένρι Κίσινγκερ επισκέφτηκε μυστικά το Πεκίνο με τη σύμφωνη γνώμη του Μάο Τσετούνγκ. Η επίσκεψη αυτή προετοίμασε το έδαφος για την επίσημη συνάντηση του Αμερικανού Προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον με τον Μάο τον Φεβρουάριο του 1972.

1976 Ο Μάο Τσετούνγκ πεθαίνει

1978 Το άνοιγμα της Κίνας στη διεθνή οικονομία

Οι διαδηλώσεις στην πλατεία Τιενανμέν 1989

Στις 15 Απριλίου, Κινέζοι φοιτητές ξεκινούν να διαδηλώνουν με αιτήματα την πάταξη των κοινωνικών ανισοτήτων και τον προσανατολισμό της Κίνας σε μια πιο φιλελεύθερη πολιτική, με περισσότερη δημοκρατία, και την προάσπιση της ελευθερίας του λόγου και του τύπου. Οι ενθουσιώδεις νεαροί δεν βρήκαν ευήκοα ώτα στο αίτημά τους για γενναίες πολιτικές μεταρρυθμίσεις. Στις 4 Ιουνίου το κομμουνιστικό καθεστώς χρησιμοποίησε τον στρατό και τανκς για να σταματήσει τις αναταραχές με αποτέλεσμα να θανατωθούν και να τραυματιστούν χιλιάδες διαδηλωτές. Έχει μείνει στην ιστορία η εικόνα ενός γενναίου πολίτη που εμποδίζει με το σώμα του τη διέλευση ενός τανκ.

Το Χονγκ Κονγκ επιστρέφεται στην Κίνα 1997

Το 1839 η αυτοκρατορία των Τσινγκ απαγορεύει τις εισαγωγές οπίου στην Κίνα γεγονός που οδήγησε στον πρώτο πόλεμο του οπίου μεταξύ της Αυτοκρατορικής Κίνας και της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Οι Τσινγκ ηττώνται και το Χονγκ Κονγκ καταλαμβάνεται από βρετανικές δυνάμεις. Το 1898 υπογράφεται συνθήκη με την οποία το Χονγκ Κονγκ όπως και άλλα 200 νησιά περνούν επισήμως επί βρετανικής κυριαρχίας για 99 χρόνια. Την 1 Ιουλίου του 1997 η κυριαρχία του Χονγκ Κονγκ πέρασε στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας με την μεταβίβαση της εξουσίας να προβλέπει το μοντέλο “μία χώρα, δύο συστήματα”.

Οι κάτοικοι του Χονγκ Κονγκ έχοντας συνηθίσει σε έναν δυτικό τρόπο ζωής δεν συναίνεσαν το 2003 στην αντιδημοκρατική πρόταση νόμου της κυβέρνησης για περιορισμό των ελευθεριών έκφρασης με συνέπεια να ξεσπάσουν αναταραχές και συμπλοκές διαδηλωτών με την αστυνομία και τον στρατό. Έκτοτε σημειώνονται εντάσεις με αποκορύφωμα το “κίνημα της ομπρέλας” το 2014. Η Κίνα έχει καταπνίξει με τη βία κάθε μορφή διαμαρτυρίας και έχει επιβάλει λογοκρισία συλλαμβάνοντας χιλιάδες φιλοδημοκρατικούς ακτιβιστές.

2010 Η Κίνα προσπερνά την Ιαπωνία και γίνεται η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο πίσω από τις ΗΠΑ

2013 Ο Σι Τζινπίνγκ εκλέγεται Πρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας

Πηγές

Cambridge Illustrated History of China, Patricia Buckley Ebrey, 2006.

Encyclopedia Britannica Inc; 15th edition (July 1, 2009)

Αφήστε μια απάντηση

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ