Mr. Arkadin (1955) του Orson Welles

Ο Orson Welles, φωτογραφία από το Associated Press (Self scan of Associated Press wirephoto print) [Public domain], via Wikimedia Commons

Οτιδήποτε έχει να κάνει με τον Orson Welles δεν μπορεί παρά να μας κεντρίζει το ενδιαφέρον. Η σκηνοθετική του ιδιοφυΐα, η πάντα καυστική και επίκαιρη θεματολογία των ταινιών του και το βάρος της συνεισφοράς του στον κινηματογράφο, είτε ως δημιουργός είτε ως ηθοποιός, συνέβαλαν στην καταξίωσή του.

Βέβαια η καριέρα του πίσω και μπροστά από τον φακό δεν συνάδει με τον συνήθη τρόπο που αναδεικνύεται μια μεγάλη μορφή της τέχνης. Ο Welles βρέθηκε στο ζενίθ της καριέρας του στα πρώτα του κινηματογραφικά βήματα και μετέπειτα ακολούθησε φθίνουσα πορεία. Σταθμός και σημείο αναφοράς είναι ο Citizen Kane (Ο Πολίτης Κέιν) του 1941, μια ταινία που καθιέρωσε τον Welles στο κινηματογραφικό γίγνεσθαι. Η έμμεση ταυτοποίηση του πρωταγωνιστή Charles Foster Kane με τον William Randolph Hearst, υπαρκτό και πανίσχυρο εκδότη στην Αμερική της δεκαετίας του 40’, οδήγησε τους δύο άνδρες σε μια διαμάχη που είχε ως αποτέλεσμα την σταδιακή καλλιτεχνική απομόνωση του Orson Welles στις Η.Π.Α..

Τα σημάδια αυτής της φιλονικίας είναι εμφανή στην ταινία Mr. Arkadin του 1955. Τα γυρίσματά της έγιναν κυρίως στην Ισπανία, με χαμηλό κόστος παραγωγής που προήλθε από πιστούς ακόμα φίλους του Welles στην Γηραιά ήπειρο.

Σκηνοθετικά η ταινία φέρει καθαρά την υπογραφή του. Οι γωνίες λήψης, η σημασία του φωτισμού και η επιτυχής ανάδειξη στοιχείων του σεναρίου που έχουν να κάνουν με τους χαρακτήρες των πρωταγωνιστών, είναι άξια προσοχής.

Από τα αρνητικά όμως είναι σίγουρα το απρόσεχτο μοντάζ. Αυτό βέβαια δεν οφείλεται στον Welles αφού μετά το πέρας των γυρισμάτων εκδιώχθηκε από την παραγωγή και τα πλάνα “έδεσε” ο Renzo Lucidi.

Η πλοκή της υπόθεσης ξετυλίγεται μέσω των δύο κύριων πρωταγωνιστών, του Gregory Arkadin (Orson Welles), βαθύπλουτου μεγιστάνα με μυστήριο να καλύπτει το παρελθόν του, και του Guy Van Stratten (Robert Arden), φιλόδοξου νεαρού σε ρόλο ντετέκτιβ που αναλαμβάνει να εξιχνιάσει τα σκοτεινά σημεία της ζωής του Arkadin. Κεντρικό σημείο της ταινίας είναι η σκηνή που ο Arkadin αφηγείται την ιστορία του σκορπιού και του βατράχου, το ηθικό δίδαγμα της οποίας επιβεβαιώνεται στο φινάλε της ταινίας. Ο επικίνδυνος μεγιστάνας βρίσκεται πάντα πίσω από τον νεαρό, παίζοντας το παιχνίδι του θύματος και του θύτη.

Το Mr. Arkadin εξερευνά με επιτυχία την ανθρώπινη φύση και στέκεται άνετα ως ένα καλό φιλμ νουάρ, παρά τις όποιες ελλείψεις που οφείλονται σε οικονομικούς λόγους και σίγουρα όχι στον Orson Welles. Σίγουρα πρόκειται για μια πολύ καλή κινηματογραφική πρόταση.

Αφήστε μια απάντηση

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ