(τα ιστορικά γεγονότα πριν τη δολοφονία του Ρασπούτιν και η γνωριμία του με το τσαρικό ζεύγος εδώ)
Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας:
Γκριγκόρι Εφίμοβιτς Ρασπούτιν (1870-1916) : Γεννήθηκε στη Σιβηρία. Το 1901, σε νεαρή ηλικία και μετά από άστατη ζωή, εγκαταλείπει τη γυναίκα και τα τρία παιδιά τους. Εκμεταλλευόμενος τις αναμφισβήτητες υποβλητικές του ικανότητες, σταδιακά αποκτά τη φήμη θαυματοποιού, και εισέρχεται στην τσαρική αυλή, στους κύκλους της ρωσικής αριστοκρατίας και την τσαρική οικογένεια.
Νικόλαος Β’ Ρομανώφ (1868-1918) : Τσάρος της Ρωσίας από το 1894.
Αλεξάνδρα Φιοντόροβνα (1872-1918) : Σύζυγος του Νικολάου Β’ Ρομανώφ, τσαρίνα της Ρωσίας.
Αλέξιος Ρομανώφ (1904-1918) : Μοναδικός γιος από τα πέντε παιδιά του τσαρικού ζεύγους και διάδοχος του θρόνου. Έπασχε από αιμοφιλία.
Φέλιξ Φελίκσεβιτς Γιουσσούπωφ (1887-1967) : Πρίγκιπας, εμπνευστής της συνωμοσίας για τη δολοφονία του Ρασπούτιν.
Ντιμίτρι Πάβλοβιτς : Δούκας, ανιψιός του Τσάρου, συμμετείχε στη συνωμοσία. Προμήθευσε το όπλο με το οποίο δολοφονήθηκε ο Ρασπούτιν.
Βλαντιμίρ Μιτροφάνοβιτς Πουρίσκεβιτς : Βουλευτής της Δούμας, συμμετείχε στη συνωμοσία. Αποτελείωσε τον Ρασπούτιν.
Στάνισλαβ Λάζοβερτ : Γιατρός, συμμετείχε στη συνωμοσία. Έριξε το δηλητήριο στα γλυκίσματα που προορίζονταν να σκοτώσουν τον Ρασπούτιν.
Σουχότιν : Λοχαγός, συμμετείχε στη συνωμοσία.
Η οργάνωση και η εφαρμογή της συνωμοσίας
Ο πρίγκιπας Φέλιξ Γιουσσούπωφ είναι αυτός που θα εμπνευστεί τη δολοφονία του Ρασπούτιν. Υπό άκρα μυστικότητα, προσχωρούν στη συνωμοσία λίγοι έμπιστοι φίλοι του, ο Ντιμίτρι Πάβλοβιτς,
ο Βλαντιμίρ Πουρίσκεβιτς, ο Στάνισλαβ Λάζοβερτ και ο Σουχότιν. Αποφασίζουν να στήσουν παγίδα στον Ρασπούτιν τα μεσάνυχτα της 16ης Δεκεμβρίου, στην τραπεζαρία του μεγάρου του Γιουσσούπωφ.
Ο Γιουσσούπωφ είχε φροντίσει να καλέσει τον Ρασπούτιν, για να του γνωρίσει την πανέμορφη γυναίκα του Ιρίνα. Το δόλωμα έπιασε. Ο Ρασπούτιν ήθελε πως και πως να τη συναντήσει. Ώρα 11 το βράδυ, οι συνωμότες Πάβλοβιτς, Πουρίσκεβιτς, Λάζοβερτ και Σουχότιν φτάνουν στο σπίτι του Γιουσσούπωφ. Η επιχείρηση άρχισε. Ο Γιουσσούπωφ και ο Λάζοβερτ, ντυμένος σοφέρ, φεύγουν με το αυτοκίνητο για να παραλάβουν τον Ρασπούτιν από το σπίτι του. Όλα βαίνουν ομαλώς. Τον παίρνουν και τον οδηγούν στον τόπο του εγκλήματος. Κατεβαίνοντας από το αυτοκίνητο, ο Ρασπούτιν παρατηρεί ορισμένα παράθυρα του μεγάρου που είναι φωτισμένα, και σταματάει στον ήχο μιας ελαφράς μουσικής. Είναι κάποιος δίσκος που παίζει ένα αμερικάνικο τραγούδι, το Yankee Doodle Dandy.
“Τι είναι; Καμιά γιορτή;“
Ρωτάει ο Ρασπούτιν.
“Όχι, είναι η Ιρίνα. Έχει μερικούς φίλους. Θα φύγουν σύντομα.
Στο μεταξύ, πάμε να πάρουμε ένα φλιτζάνι τσάι στην τραπεζαρία μου“, του απαντάει ο Γιουσσούπωφ.
Μπαίνοντας στην τραπεζαρία, ο Ρασπούτιν βγάζει τη γούνα του. Απόψε είναι ιδιαίτερα περιποιημένος, χάριν της γνωριμίας του με την Ιρίνα. Φοράει ένα μεταξωτό πουκάμισο με κεντημένους κρίνους, κορδόνι σε χρώμα βατόμουρου στη μέση, παντελόνι από μαύρο βελούδο, καθαρές γαλότσες, μαλλιά και γένια χτενισμένα στην εντέλεια. Το ζεστό περιβάλλον και η πλούσια διακόσμηση της τραπεζαρίας, προδιαθέτουν ευχάριστα τον Ρασπούτιν. Οι τοίχοι είναι κρυμμένοι πίσω από πολυτελείς κουρτίνες και το δάπεδο από χοντρά χαλιά. Διάσπαρτα βρίσκονται ελεφάντινα αγάλματα, αναπαυτικές πολυθρόνες, εικονίσματα, και ζωγραφικοί πίνακες. Μπροστά από το μεγάλο τζάκι, είναι απλωμένη η γούνα μιας κάτασπρης αρκούδας, με το λαρύγγι διάπλατα ανοιγμένο με μάτια από κίτρινο γυαλί. Σε ένα τραπέζι στο κέντρο της αίθουσας βρίσκονται αραδιασμένα φλιτζανάκια, ποτήρια, μπουκάλια και δίσκοι με γλυκίσματα και μπισκότα. Τρεις αμυγδαλωτές πάστες και τρία μπισκότα με σοκολάτα είναι δηλητηριασμένα με υδροκυάνιο σε μεγάλη δόση, ενώ ορισμένα ποτήρια έχουν το δηλητήριο σε σκόνη.
“Κρασί, Γκριγκόρι Εφίμοβιτς ή τσάι;” τον ρωτάει ο Γιουσσούπωφ, όμως εκείνος αρνείται άκεφος. Ύστερα όμως από λίγο, ζητά ένα φλιτζάνι τσάι. Ο Γιουσσούπωφ βρίσκει την ευκαιρία να φέρει και έναν δίσκο με γλυκά. Καταλαβαίνει όμως, ότι δεν είναι αυτός με τα δηλητηριασμένα. Κρατάει την ψυχραιμία του, και για να μην κινήσει υποψίες, σπρώχνει αργότερα διακριτικά τον σωστό δίσκο.
–Αυτά Γκριγκόρι Εφίμοβιτς, είναι πολύ καλά.
–Όχι, νομίζω ότι θα είναι πολύ γλυκά. Δεν τα προτιμώ.
Λίγο αργότερα όμως, παίρνει μια πάστα και την καταβροχθίζει. Ο Γιουσσούπωφ έχει μουδιάσει. Τρέμει. Σκέφτεται ότι όλα θα έχουν τελειώσει σε λίγα δευτερόλεπτα. Ο Ρασπούτιν τρώει και δεύτερη πάστα. Όμως, προς έκπληξη του Γιουσσούπωφ, δεν συμβαίνει τίποτα! Τα λεπτά περνούν και ο Ρασπούτιν συνεχίζει να καταναλώνει ένα-ένα και τα υπόλοιπα δηλητηριασμένα γλυκά. Η δόση του δηλητηρίου είναι αρκετή για να σκοτώσει πολλούς άνδρες. Δείχνει όμως ανεπηρέαστος.
–Θέλετε να δοκιμάσετε το κρασί από τα αμπέλια μου της Κριμαίας;
Ο Ρασπούτιν αρνείται, αλλά ο Γιουσσούπωφ επιμένει. Αρπάζει δύο ποτήρια και ένα μπουκάλι κρασί, και σερβίρει. Πάλι όμως πήρε ποτήρι που δεν έχει τη σκόνη από το δηλητήριο. Δεν χάνει την ψυχραιμία του όμως. Θα αποζημιωθεί λίγο αργότερα, όταν ο Ρασπούτιν θα του ζητήσει να του σερβίρει κρασί Μαδέρας. Αυτή τη φορά, φροντίζει να πάρει ένα ποτήρι με δηλητήριο.
–Εδώ, βάλε σ’ αυτό!
-Ε, όχι Γκριγκόρι Εφίμοβιτς, δεν είναι δυνατόν. Δεν πρέπει να ανακατεύουμε τα κρασιά!
-Βάλε εδώ σου λέω!
Ο Γιουσσούπωφ υπαναχωρεί. Σκέφτεται ότι δεν πρέπει να βιαστεί. Παίρνοντας το ποτήρι του Ρασπούτιν για να το ξαναγεμίσει, βρίσκει την ευκαιρία να προσποιηθεί ότι του ξέφυγε από τα δάχτυλα, και το σπάει. Επιτέλους ήρθε η ώρα. Σερβίρει σε ένα ποτήρι με υδροκυάνιο. Τώρα είναι σίγουρος ότι ο θάνατος του εχθρού του πλησιάζει. Ο Ρασπούτιν το πίνει…αλλά αντέχει! Όχι μόνο δεν καταρρέει, αλλά εξακολουθεί να του χαμογελά ύπουλα, απολαμβάνοντας κάθε του γουλιά! Το πρόσωπό του δεν δείχνει την παραμικρή παρενέργεια. Αφήνει το ποτήρι, βήχει ελαφρά και πιάνει το λαιμό του.
–Τι συμβαίνει Γκριγκόρι Εφίμοβιτς;
-Τίποτα! Μόνο μια φαγούρα στο λαιμό!
Σταδιακά ο Ρασπούτιν δείχνει να σφίγγεται, Σηκώνεται και περιδιαβαίνει αργά την τραπεζαρία. Κυλούν δύο τρία βασανιστικά λεπτά.
–Πολύ καλή αυτή η Μαδέρα. Δώσε μου κι άλλη.
Ο Φέλιξ Γιουσσούπωφ παίρνει νέο ποτήρι με δηλητήριο. Ο Ρασπούτιν το πίνει κι αυτό. Περνούν ακόμα μερικά λεπτά σιωπής. Τα μαγνητικά μάτια του Ρασπούτιν κοιτάζουν κατάματα τον Φέλιξ. Η έκφρασή του αλλάζει. Το πρόσωπό του κοκκινίζει και σφίγγει τα δόντια του. Το βλέμμα του όμως μαρτυρά ότι η αντίδρασή του αυτή δεν οφείλεται στο δηλητήριο. Ο Γιουσσούπωφ αισθάνεται το κεφάλι του να γυρίζει και την αναπνοή του να κόβεται. Καταλαβαίνει ότι ο Ρασπούτιν προσπαθεί να τον υπνωτίσει. Αντιστέκεται σθεναρά και προσπαθεί να συγκεντρώσει όλες του τις δυνάμεις. Το βλέμμα του Ρασπούτιν ξαφνικά θαμπώνει. Κατεβάζει το κεφάλι και το υποβαστάζει με τα χέρια του. Ο Γιουσσούπωφ συνέρχεται και ενθαρρυμένος τον ρωτάει:
–Λίγο τσάι ακόμα Γκριγκόρι Εφίμοβιτς;
-Ναι, βάλε μου. Διψάω πολύ!
Ο Φέλιξ γεμίζει το φλιτζάνι, όμως ο Ρασπούτιν σηκώνεται και περπατάει πέρα δώθε. Κοντοστέκεται σε μια κιθάρα.
-Παίξε μου κάτι εύθυμο Φέλιξ. Μου αρέσει να σ’ ακούω, το ξέρεις!
-Όχι…δεν έχω διάθεση τώρα.
Ο Ρασπούτιν επιμένει. Ο Γιουσσούπωφ παίρνει την κιθάρα και αρχίζει να παίζει ένα λυπητερό τραγούδι. Ο Ρασπούτιν μένει ακίνητος να κάθεται με κατεβασμένο το κεφάλι. Στο τέλος του τραγουδιού υπάρχει σιγή. Μήπως είναι νεκρός; Όχι. Ξανασηκώνει το κεφάλι.
-Τραγούδησε ακόμα. Μου αρέσει! Βάζεις τόση ψυχή στο τραγούδι σου!
Τραγουδάει. Έχουν περάσει ήδη δύο ώρες και οι δυνάμεις του Ρασπούτιν δεν φαίνεται να τον εγκαταλείπουν. Εν τω μεταξύ, στο επάνω πάτωμα οι λοιποί συνωμότες ανησυχούν. Αναρωτιούνται μήπως ο Φέλιξ δείλιασε. Μη έχοντας τι άλλο να κάνουν, μετακινούν έπιπλα και χτυπούν τα πόδια στο πάτωμα. Ο Ρασπούτιν σηκώνει το βλέμμα προς το ταβάνι.
–Μα γιατί κάνουν τόσο θόρυβο;
-Ίσως φεύγουν. Πηγαίνω να δω τι συμβαίνει.
Ανεβαίνει τη σκάλα και μπαίνει με ορμή στο δωμάτιο που βρίσκονται οι σύντροφοί του. Τον κατακλύζουν με ερωτήσεις.
-Το δηλητήριο δεν έδρασε!
λέει ο Γιουσσούπωφ.
-Μα ήταν τεράστια δόση! Το ήπιε όλο;
ρωτάει ο Λάζοβερτ.
-Όλο.
Κάτι πρέπει να κάνουν. Αποφασίζουν να κατέβουν και να τον αντιμετωπίσουν όλοι μαζί. Ο Ντιμίτρι έχει μαζί του ένα πιστόλι. Κατεβαίνουν αργά τα σκαλιά. Ο Φέλιξ όμως το ξανασκέφτεται και σταματά. Τους λέει ότι δεν είναι καλή ιδέα. Αν τους δει όλους μαζί, ίσως αντιληφθεί τη συνωμοσία και καταφέρει να διαφύγει. Γυρίζουν πίσω στο δωμάτιο.
“Πρέπει να ενεργήσω μόνος!“ λέει ο Γιουσσούπωφ και ζητάει από τον Ντιμίτρι να του δώσει το πιστόλι. Αν και δυσφορεί, του το δίνει. Στρέφεται προς τη σκάλα, και κατεβαίνει. Βρίσκει τον Ρασπούτιν να κάθεται στην ίδια θέση. Φαίνεται κοιμισμένος και αναπνέει βαριά. Ο Φέλιξ τον πλησιάζει, και στέκεται σιωπηλός για λίγα λεπτά. Ο Ρασπούτιν νιώθει την παρουσία του, και σηκώνει λίγο το κεφάλι.
-Αισθάνεστε άσχημα;
-Ναι, νιώθω βαρύ το κεφάλι…και με καίει εδώ. (πιάνει το στομάχι του)
Δώσε μου άλλο ένα ποτήρι κρασί.
Ο Γιουσσούπωφ τον σερβίρει. Ο Ρασπούτιν το ρουφάει. Σηκώνεται όρθιος και παίρνει μια βαθιά αναπνοή.
-Ωραία, πάμε στους τσιγγάνους;
-Στους τσιγγάνους; Α, όχι. Είναι πολύ αργά.
-Δεν πειράζει, σου λέω! Είναι συνηθισμένοι!
Πολλές φορές με περιμένουν όλη τη νύχτα.
Ξέρεις, συμβαίνει πολλές φορές να μείνω στο Τσάρσκογε Σέλο για σπουδαίες υποθέσεις, ή και μόνο για να μιλήσω στο Θεό. Τότε πηγαίνω στους Τσιγγάνους αργά με το αυτοκίνητο. Έχει και το σώμα ανάγκη από ξεκούραση, δε συμφωνείς;
Οι σκέψεις όλες ανήκουν στο Θεό αλλά το σώμα είναι για τους ανθρώπους.
Ο Φέλιξ μένει άφωνος. Δεν πιστεύει ότι του μιλάει με τόση ζωντάνια για διασκέδαση και αναζήτηση ερωτικού συντρόφου. Σκέφτεται να χρησιμοποιήσει το όπλο που κρατάει στο χέρι πίσω από την πλάτη του. Το βλέμμα του στρέφεται μηχανικά σε έναν γυάλινο εσταυρωμένο που βρίσκεται πάνω σε ένα ερμάρι.
-Λοιπόν, τι βρίσκεις και κοιτάζεις τόσο επίμονα εκείνον τον εσταυρωμένο;
-Μου αρέσει, είναι τόσο ωραίος… ψελλίζει ο Φέλιξ.
Σηκώνεται και πηγαίνει προς το ερμάρι. Ο Ρασπούτιν τον ακολουθεί.
–Ναι, είναι ωραίος. Και πρέπει να στοιχίζει ακριβά, ε; Πόσο τον αγόρασες; Όμως εμένα μου αρέσει πιο πολύ το ερμάρι.
-Γκριγκόρι Εφίμοβιτς, θα κάνατε καλύτερα να κοιτάζατε τον εσταυρωμένο, και να λέγατε μια προσευχή.
Ο Φέλιξ πρόφερε αυτά τα λόγια βαριά και επίσημα. Ο Ρασπούτιν γυρίζει ανήσυχος. Τον πυροβολεί, και εκείνος σωριάζεται πάνω στη λευκή γούνα της αρκούδας στο πάτωμα μπροστά από το τζάκι. Οι υπόλοιποι συνωμότες κατεβαίνουν τις σκάλες ουρλιάζοντας τρομοκρατημένοι. Φτάνουν και καρφώνουν τα βλέμματά τους στον Ρασπούτιν. Ψυχορραγεί, σφίγγει τα δόντια. Τρέμει όλο του το σώμα. Μετά από λίγα λεπτά ακινητοποιείται. Ο Λάζοβερτ σκύβει πάνω του και παρατηρεί την πληγή.
–Η σφαίρα του διαπέρασε την καρδιά.
Ο Ντιμίτρι και ο Πουρίσκεβιτς μετακινούν το πτώμα για να μη λερώσει τη γούνα. Έντρομοι ακόμη από τη θέα του Ρασπούτιν, αν και είναι νεκρός, σβήνουν το φως, κλειδώνουν την πόρτα, και ανεβαίνουν στο διαμέρισμα για να περάσουν στο δεύτερο μέρος του σχεδίου. Ο ψηλός και χοντρός Σουχότιν θα παριστάνει τον Ρασπούτιν. Θα καθίσει με τον Ντιμίτρι και τον Λάζοβερτ στο ανοιχτό αυτοκίνητο του γιατρού και θα γυρίσουν μια βόλτα την πόλη, με τη σιγουριά ότι κάποιος αστυνομικός θα τους δει και θα υποθέσει ότι ο Ρασπούτιν γυρίζει στο σπίτι μετά από μεθύσι. Έπειτα θα τον μεταφέρουν στο νησί Πετρόφσκι. Οι τρεις τους, αποχωρούν για να εκτελέσουν το σχέδιο. Ο διάλογος μεταξύ του Γιουσσούπωφ και του Πουρίσκεβιτς για τη μετά Ρασπούτιν εποχή φουντώνει. Ο Φέλιξ όμως εξακολουθεί να είναι ανήσυχος. Κινείται νευρικά.
“Πηγαίνω κάτω να ρίξω μια ματιά“ λέει, και κατεβαίνει γρήγορα τη σκάλα. Ξεκλειδώνει και ανάβει το φως. Ο Ρασπούτιν είναι ακόμα εκεί. Προχωράει διστακτικά και φοβισμένα. Σκύβει και πιάνει τον σφυγμό του νεκρού. Κανένας παλμός. Παρατηρεί λιγάκι τα χοντροκομμένα χαρακτηριστικά του προσώπου του Ρασπούτιν και γυρίζει να φύγει. Ένα ρίγος τον διαπερνά. Κοντοστέκεται…κάτι δεν τον αφήνει να φύγει. Έχει την εντύπωση ότι το βλέφαρο του Ρασπούτιν κινήθηκε. Σκύβει εκ νέου και παρατηρεί μια ανεπαίσθητη δόνηση των νεύρων. Πλησιάζει ακόμα πιο κοντά, σε απόσταση αναπνοής. Το αριστερό μάτι του Ρασπούτιν γουρλώνει. Ανοίγει και το άλλο μάτι. Εκείνα τα διαβολικά μάτια τον διαπερνούν εκ νέου σαν βελόνες. Ο Φέλιξ θέλει να φωνάξει, αλλά δε μπορεί. Έχει παγώσει. Με μία ξαφνική κίνηση, ο Ρασπούτιν σηκώνεται όρθιος και τρεκλίζοντας, προσπαθεί να αρπάξει με τα δυνατά του δάχτυλα τον Γιουσσούπωφ από το λαιμό. Εκείνος αντιδρά και τρομοκρατημένος, παλεύει να ελευθερωθεί. Τον σπρώχνει μακριά και ουρλιάζει έξαλλος:
–Πουρίσκεβιτς! Γρήγορα! Έλα κάτω. Είναι ακόμα ζωντανός.
Ο Πουρίσκεβιτς καταφθάνει με το όπλο στο χέρι. Ο Γιουσσούπωφ αρπάζει ένα ρόπαλο. Στέκονται αποχαυνωμένοι και παρακολουθούν τον Ρασπούτιν που σέρνεται στα γόνατα προς μια πόρτα που βγάζει στην αυλή. Είναι όμως κλειδωμένη. Απλώνει το χέρι και γαντζώνεται από το χερούλι της για να σηκωθεί. Δεν αντέχει όμως το βάρος του και σπάζοντας, η πόρτα ανοίγει διάπλατα. Εμβρόντητοι, ο Γιουσσούπωφ και ο Πουρίσκεβιτς, τον βλέπουν να πετάγεται έξω και να χάνεται στο σκοτάδι. Ο Πουρίσκεβιτς δίνει ένα σάλτο και τον ακολουθεί. Ο Φέλιξ διασχίζει το μέγαρο και βγαίνει από την κύρια είσοδο. Πρέπει να τον προλάβουν πριν διαφύγει. Ακούγεται ένας πυροβολισμός. Κι ένας δεύτερος. Στρίβει τη γωνία του μεγάρου, και αντικρίζει τη μαύρη φιγούρα του Ρασπούτιν. Ακούγεται τρίτος και τέταρτος πυροβολισμός. Η μαύρη φιγούρα κλονίζεται και σωριάζεται στο χιόνι. Στέκει ασάλευτος.
Οι πυροβολισμοί προκαλούν την ανησυχία ενός αστυνομικού που καταφθάνει στο μέγαρο. Ο Γιουσσούπωφ τρέχει να τον προλάβει ώστε να μην αντιληφθεί το πτώμα.
–Υψηλότατε, άκουσα πυροβολισμούς. Συνέβη τίποτα;
–Ω, τίποτα σοβαρό. Ένα ανόητο αστείο, αυτό ήταν όλο.
Είχα μια μικρή συγκέντρωση στο σπίτι, κι ένας φίλος πιωμένος κάπως, διασκέδασε ρίχνοντας πιστολιές…για να ανησυχήσει τον κόσμο.
Χτυπάει στην πλάτη τον αστυνομικό, και με τόνο παραινετικό προσθέτει:
–Αν σε ρωτήσει κανείς, πες ότι δεν συμβαίνει τίποτα, και ότι όλα είναι εντάξει, έτσι;
Τον οδηγεί στην έξοδο και ευθύς τρέχει πίσω στο πτώμα. Αποσβολωμένος, αντιλαμβάνεται ότι ο Ρασπούτιν δεν έχει πεθάνει. Έχει αλλάξει θέση. Ο Φέλιξ τρέχει στο μέγαρο για να βρει τον Πουρίσκεβιτς. Αισθανόμενος τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν, μπαίνει άρον-άρον στο πρώτο δωμάτιο που βρίσκει, και βάζει να πιει ένα ποτήρι νερό. Τον βρίσκει ο Πουρίσκεβιτς και υποβαστάζοντάς τον, τον οδηγεί σε ένα γραφείο όπου και οι δύο σωριάζονται στις πολυθρόνες καταβεβλημένοι. Πριν προλάβουν να πουν λέξη, ακούγονται χτυπήματα στην πόρτα. Ανοίγει, και παρουσιάζεται ο Ιβάν ο καμαριέρης.
–Υψηλότατε, είναι εκείνος ο αστυνομικός. Θέλει να σας δει. Στο τμήμα άκουσαν πυροβολισμούς, θέλουν να μάθουν αυτά που είπε η υψηλότητά σας…θέλουν λεπτομέρειες…
Οι δύο συνωμότες κοιτάζονται απελπισμένα, σαν να έχουν αποκαλυφθεί. Ο Φέλιξ κάνει νεύμα στον καμαριέρη και μπαίνει ο αστυνομικός. Στέκει αμήχανος. Ο Πουρίσκεβιτς δεν αντέχει και ξεσπάει.
–Άκουσες ποτέ να μιλούν για τον Ρασπούτιν; Ήταν εκείνο το σκυλί που συνωμοτούσε για το χαμό της πατρίδας του τσάρου, των φαντάρων αδελφών σου! Ήταν εκείνος που μας πρόδιδε στους Γερμανούς! Το καταλαβαίνεις;
Ο αστυνομικός μένει εμβρόντητος με αυτά που ακούει.
-Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;
Έχεις μπροστά σου τον Βλαντιμίρ Μητροφάνοβιτς Πουρίσκεβιτς, μέλος της Δούμας. Οι πυροβολισμοί που άκουσες, σκότωσαν εκείνο το σκυλί, τον Ρασπούτιν! Αν αγαπάς την πατρίδα και τον Τσάρο, μην πεις τίποτα!
-Κάνατε πολύ καλά, και δεν θα πω τίποτα. Αν όμως υποχρεωθώ να ορκιστώ, θα πρέπει να πω αυτό που ξέρω. Η απόκρυψη της αλήθειας είναι αμάρτημα.
Υποκλίνεται αδέξια, κάνει μεταβολή και φεύγει. “Υψηλότατε“, λέει διακριτικά ο καμαριέρης στον Φέλιξ, “ο πεθαμένος…είναι εκεί, στο πλατύσκαλο…” Ο Γιουσσούπωφ σηκώνεται με δυσκολία, και αρπάζει το ρόπαλο που είχε αφήσει προηγουμένως. Φτάνει στο πλατύσκαλο και βρίσκει το σώμα του Ρασπούτιν βουτηγμένο μέσα στο αίμα. Θολώνει, και με όσες δυνάμεις του απομένουν, αρχίζει να χτυπά με μανία το πτώμα. Έπειτα από λίγο, τον βρίσκει ο Πουρίσκεβιτς και πέφτει πάνω του για να τον ηρεμήσει. Ταυτόχρονα, καταφθάνουν και οι τρεις συνωμότες που έκαναν με το αυτοκίνητο το γύρο της πόλης, και επέστρεψαν για να παραλάβουν το πτώμα. Ο Πουρίσκεβιτς τους εξηγεί τι συνέβη και δίνουν κουράγιο ο ένας στον άλλον, ελπίζοντας να μη μιλήσει ο αστυνομικός. Δένουν σφιχτά με αλυσίδες το πτώμα του Ρασπούτιν, τον τυλίγουν με μια μπλε κουβέρτα και τον φορτώνουν στο αυτοκίνητο. Επιβιβάζονται όλοι, και ξεκινούν να διασχίσουν την Πετρούπολη για να φθάσουν στη γέφυρα Νέβα, στο νησί Πετρόφσκι. Οι συνωμότες μεταφέρουν επάνω στον πάγο το πτώμα, το αφήνουν να γλιστρήσει μέσα από μια σχισμή στα παγωμένα μαύρα νερά, και αποχωρούν.
Δύο ημέρες αργότερα, τη 19η Δεκεμβρίου, το πτώμα του Ρασπούτιν ξεβράζεται στις όχθες. Το πρόσωπό του είναι παραμορφωμένο, ενώ το νερό είχε ξεπλύνει το αίμα, και οι πληγές είναι εμφανείς.
Η νεκροψία, εκτός από τα ίχνη του δηλητηρίου στο στομάχι, αποκάλυψε και κάτι που προκάλεσε έκπληξη και τρόμο. Νερό στους πνεύμονες…που σημαίνει ότι ο Ρασπούτιν αναζωογονήθηκε από το παγωμένο νερό, και πάλεψε απεγνωσμένα για να σωθεί.
Ο Γκριγκόρι Εφίμοβιτς Ρασπούτιν δεν πέθανε ούτε από το υδροκυάνιο, ούτε από τις σφαίρες, ούτε από το ρόπαλο. Πνίγηκε!
Μύθος ή πραγματικότητα;
Παραπάνω παρουσιάστηκε λεπτομερώς η εκδοχή των γεγονότων, έτσι όπως την παρουσίασε στις καταθέσεις του ο Φέλιξ Γιουσσούπωφ. Πρόσφατη επανεξέταση της ιατροδικαστικής έκθεσης του 1916, καθώς και των καταθέσεων όλων των εμπλεκομένων, έφερε στην επιφάνεια νέα στοιχεία. Η νέα εκδοχή για τη δολοφονία του Ρασπούτιν, βασίζεται περισσότερο σε γεγονότα και επιστημονικές αναλύσεις, παρά στις καταθέσεις. Είναι λιγότερο δραματοποιημένη, με λιγότερο σασπένς, αλλά βρίσκεται σαφώς πιο κοντά στην αλήθεια.
Δηλητήριο
Η ιατροδικαστική έκθεση του 1916, αναφέρει ότι δεν βρέθηκε κανένα ενεργό δηλητήριο στο στομάχι του Ρασπούτιν! Επιπλέον, η ποσότητα του νερού που βρέθηκε στους πνεύμονες, δεν ήταν κάτι το ασυνήθιστο και δεν προήλθε από αναζωογόνηση.
Δολοφόνος
Ο Γιουσσούπωφ έδωσε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του τέσσερις καταθέσεις. Η πρώτη του κατάθεση, από την Κριμαία που βρισκόταν σε κατ’ οίκον περιορισμό το 1917, παρουσιάζεται αναλυτικά παραπάνω. Η δεύτερη έγινε μέσω ενός αυτοβιογραφικού βιβλίου που εξέδωσε το 1927, ενώ η τρίτη και η τέταρτη, του 1934 και του 1965 αντίστοιχα, δόθηκαν ενώπιον ειδικού δικαστηρίου. Συγκρινόμενες παρουσιάζουν αντιφάσεις, με σημαντικότερη αυτή που προκύπτει από τη δεύτερη κατάθεση. Στο βιβλίο του ο Γιουσσούπωφ, αναφέρει λακωνικά και απρόσμενα, ότι παρόν τη βραδιά της δολοφονίας ήταν καί ο Oswald Rayner, ενεργό τότε στέλεχος των Βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών. Η παρουσία του και επομένως η εμπλοκή του στη συνωμοσία, ενισχύεται περαιτέρω από το γεγονός, ότι στην ιατροδικαστική έρευνα του 1916, φαίνεται καθαρά στις φωτογραφίες το τραύμα από σφαίρα στο μέτωπο του Ρασπούτιν. Σύμφωνα με μελέτες ειδικών, το συγκεκριμένο τραύμα έγινε από ένα δεύτερο πιστόλι. Πρόκειται για ένα webley revolver, το οποίο χρησιμοποιείτο κυρίως από Βρετανούς πράκτορες. Επιπλέον, ο συγκεκριμένος πυροβολισμός έγινε σχεδόν εξ’ επαφής, και επέφερε ακαριαίο θάνατο.
Εμπνευστής
Οι Βρετανικές Μυστικές Υπηρεσίες είχαν κάθε λόγο να αναμειχθούν στη δολοφονία του Ρασπούτιν. Γνώριζαν ότι η επιρροή του Ρασπούτιν στο αυτοκρατορικό ζεύγος ήταν εξαιρετικά μεγάλη. Και ήταν επίσης γνωστό, ότι ο Ρασπούτιν πίεζε τον Τσάρο να αποσύρει τη Ρωσία από την ανάμειξή της στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αν κάτι τέτοιο γινόταν, όλες οι δυνάμεις των Γερμανών που μάχονταν τη Ρωσία στο ανατολικό μέτωπο, θα μετακινούνταν δυτικά σε ενίσχυση εκείνων που αντιμετώπιζαν τους Βρετανούς και τους Γάλλους.
