Μέσω ενός πρωτόγονου μυστικισμού, ο Ρασπούτιν διακηρύσσει την αγάπη για τον πλησίον μέσω της σαρκικής επαφής, του σεξ. Απολαμβάνει σε μεγάλες ποσότητες φαγητό και αλκοόλ, αμελεί την εξωτερική του εμφάνιση και τη σωματική του υγιεινή.
Ο άνθρωπος σώζεται μόνο με την ειλικρινή μετάνοια.
Και όσο πιο βαρύ είναι το αμάρτημα,
τόσο πιο πολύ η μετάνοια θα είναι ειλικρινής και εξαγνιστική.
Ας αμαρτάνουμε λοιπόν, για να μπορούμε να μετανοήσουμε!
Εσείς πιστεύετε ότι εγώ σας μολύνω, αλλά δεν είναι έτσι.
Στην πραγματικότητα, εγώ σας καθαγιάζω!
(τα λόγια Ρασπούτιν προς τις πιστές του).
Ιδιαίτερα είναι τα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την περίοδο κατά τη διάρκεια της οποίας μεγάλωσε και εδραίωσε την παρουσία του ο Ρασπούτιν(1870-1916), καθώς είναι γεμάτα ένταση και ανατροπές.
Χρονικό ιστορικών γεγονότων:
1894 – Ο Νικόλαος Β’ Ρομανώφ γίνεται Τσάρος της Ρωσίας.
1904 – Πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ιαπωνίας με νικητή τη δεύτερη. Γεννιέται ο διάδοχος του ρωσικού θρόνου Αλέξιος Ρομανώφ.
1905 – Η Ματωμένη Κυριακή. Εργάτες κινούνται προς τα ανάκτορα για να επιδώσουν τα αιτήματά τους στον Τσάρο. Έρχονται αντιμέτωποι με τις κάνες των όπλων της αυτοκρατορικής φρουράς που ανοίγουν πυρ, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 92 εργάτες. Το συμβάν αποτυπώθηκε δραματοποιημένο στην ταινία “Θωρηκτό Ποτέμκιν” του Σεργκέι Αϊζενστάιν.
1914 – Η Ρωσία εμπλέκεται στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, στο πλευρό των συμμάχων της Αντάντ (Ηνωμένο Βασίλειο-Γαλλία-Ρωσία) εναντίον της Γερμανίας, της Αυστροουγγαρίας και της Ιταλίας.
1916 – (χρονιά της δολοφονίας του Ρασπούτιν) Η Ρωσία βρίσκεται εδώ και δύο χρόνια σε πόλεμο. Εξωτερικά μετράει ήδη εκατομμύρια νεκρούς στις μάχες, ενώ εσωτερικά πλήττεται από πείνα, δυσαρέσκεια και εξαθλίωση.
Η πρώτη συνάντηση μεταξύ Ρασπούτιν και τσαρικού ζεύγους
Η τσαρική οικογένεια είχε να αντιμετωπίσει την ύπουλη αρρώστια του μικρού πρίγκιπα Αλέξιου, την αιμοφιλία. Το αίμα των αιμοφιλικών πήζει δύσκολα. Η παραμικρή αμυχή μπορεί να μετεξελιχθεί σε ακατάστατη αιμορραγία. Τουτέστιν, ο νεαρός διάδοχος του θρόνου είναι αναγκασμένος να ζει σε προστατευτική γυάλα.
Η τσαρίνα Αλεξάνδρα είναι απελπισμένη. Δεν υπάρχει γιατρικό, και όλοι οι φημισμένοι γιατροί της εποχής σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Το 1905 όμως οι ελπίδες της αναπτερώνονται. Καταφθάνουν νέα στην αυλή, που κάνουν λόγο για έναν άξεστο χωρικό από τη Σιβηρία, έναν μοναδικό θεραπευτή που συναρπάζει το ακροατήριό του. Δίνεται αμέσως εντολή να κληθεί ο Ρασπούτιν στα ανάκτορα.
Η πρώτη τους συνάντηση ήταν άκρως μυστικιστική. Ο Γκριγκόρι Εφίμοβιτς Ρασπούτιν μπαίνει από την πόρτα του υπηρετικού προσωπικού. Είναι ντυμένος χωριάτικα, ψηλός, με ογκώδη σωματότυπο, αχτένιστα μαλλιά, μακριά γενειάδα και σπινθηροβόλα μάτια που διαπερνούν. Δεν γονατίζει μπροστά στο αυτοκρατορικό ζεύγος, αλλά τους αγκαλιάζει και τους φιλά με θέρμη. Συνεχίζει τον δρόμο του και μπαίνει στο δωμάτιο του Αλέξιου. Γονατίζει κάτω από ένα εικόνισμα και προσεύχεται για αρκετή ώρα. Έπειτα πλησιάζει στο κρεβάτι, και με κάθε επισημότητα διαγράφει το σημείο του σταυρού πάνω από το κεφαλάκι του μικρού τσάρεβιτς και προσεύχεται. Ξάφνου στρέφει το βλέμμα του στην τσαρίνα και της λέει:
“Πίστεψε στη δύναμη της προσευχής μου, και ο γιος σου θα ζήσει!“
Τις επόμενες μέρες, ο μικρός Αλέξιος θα δείξει σημάδια βελτίωσης. Εξακολουθεί να έχει κρίσεις, αλλά αυτές έχουν αραιώσει. Παρά τις επικρίσεις της αυλής, που κατασκοπεύει τον Ρασπούτιν και τον δυσφημεί ως ψευτοκαλόγερο που επιδίδεται σε όργια τις νύχτες με πόρνες, το τσαρικό ζεύγος κλείνει ερμητικά τα αυτιά του. Είναι αργά. Η τσαρίνα έχει βρει τον σωτήρα του γιου της.
