ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ
Κανείς δε νοιάστηκε τον κήπο, χρόνια τώρα. Ωστόσο εφέτος – Μάης, Ιούνης – άνθισε από μόνος του και πάλι, λαμπάδιασε όλος ως τα κάγκελα, – χίλια τριαντάφυλλα, χίλια γαρύφαλλα, χίλια γεράνια, χίλια μοσχομπίζελα – μενεξελί, πορτοκαλί, πράσινο, κόκκινο και κίτρινο, χρώματα – χρώματα-φτερά˙– τόσο που πρόβαλε ξανά η γυναίκα με το παλιό της ποτιστήρι να ποτίσει – ωραία και πάλι, γαλήνια, με μια αόριστη καλή πεποίθηση. Κι ο κήπος την έκρυψε ως τους ώμους, την αγκάλιασε, την κέρδισε όλη˙ τη σήκωσε στα χέρια του. Κι είδαμε τότε, μέρα μεσημέρι, που ο κήπος κι η γυναίκα με το ποτιστήρι αναλήφθηκαν – κι όπως κοιτούσαμε ψηλά, κάτι σταγόνες απ’ αυτό το ποτιστήρι έπεσαν ήσυχα στα μάγουλά μας, στο πιγούνι μας, στα χείλη.
3.VI.69
Από την ποιητική συλλογή το “Κιγκλίδωμα”
Γιάννης Ρίτσος, ποιητής (1909-1990)
